Let there be light
Je hebt net een avond zitten zwoegen in de bibliotheek op een vak als chemische reactoren of quantummechanica en moet nog tien minuutjes fietsen door de ijzige kou. Je weet dat thuis je warme bed of een koud biertje op je wacht, maar plotseling stopt er voor je een auto met felgekleurde strepen. Een boomlange kerel in uniform en snor stapt uit en je weet meteen dat dit niet iemand is om reclame te maken voor de Danssalon.
‘Ja jongmens, waar denken wij dat wij mee bezig zijn’, bast de snor in je gezicht. ‘Nou, van u weet ik het niet, maar ik probeer thuis te komen’, probeer je nog, maar oom agent is niet voor één gat te vangen. ‘En moeten wij dan niet ons licht aandoen’, gaat de diender onvermurwbaar verder. ‘Dit gaat je twintig harde Nederlandse guldens kosten, vriend. Naam?’ En dus moet je al je oververmoeide hersens nog eens aan het werk zetten om een alias op te hoesten.
Vanaf nu is de bovenstaande situatie zeker niet ondenkbaar. Was er tot vorige week nog een grote kans dat niemand je lastig zou vallen als je geen licht op je fiets had, de politie heeft aangekondigd vanaf deze week streng te controleren. Toch jammer om je toch al veel te lage stufi aan dit ongemak te spenderen. Pieter van Hoof van de afdeling persvoorlichting van de politie licht ons in over deze lichtproblematiek in onze lichtstad. ‘We zijn begonnen met een campagne met de naam: ‘Goed licht, ieders plicht’. In de afgelopen periode is er een uitvoerige voorlichtingscampagne gevoerd, waarbij scholen zijn bezocht en er voldoende aandacht in de pers is geweest. Er wordt nu dan ook niet meer gewaarschuwd, er is voldoende gewezen op de noodzaak van lichtvoering op een fiets. Nu gaat de repressieve periode in’, zegt Van Hoof dreigend.
Ja, er kan dan genoeg gewezen zijn op de noodzaak tot het voeren van goed licht, of de gemiddelde student het licht in de duisternis ook heeft gezien blijft toch de vraag. Een kleine rondgang langs de diverse fietsenstallingen bevestigde het vermoeden dat het met de verlichting op het gros van de rijwielen somber is gesteld. Lampen ontbraken, waren uitgehold of hingen op half zes. Misschien een leuk cadeau-idee voor het komende sinterklaasfeest, anders zou het wel eens kunnen dat de politie in de komende dure maanden met je centen aan de haal gaat.
De gemiddelde Eindhovense studentenbrik gaat sombere tijden tegemoet. Foto: Daan Kers
Misdaad loont
Amsterdam, onze hoofdstad, de stad waar alles kan. Ook op de Universiteit van Amsterdam. Daar hebben ze dit collegejaar een meesteroplichter in dienst om college te geven. Dit kopte het universiteitsblad Folia vorige week. Ze hadden een assistent nodig voor het geven van wiskun-decolleges aan economen en wilden niet zomaar iemand van de straat plukken. Dus plukten ze maar iemand uit de gevangenis!
Een jaar geleden promoveerde de 36-jarige Robin de Vilder cum laude op wiskunde. Maar tegelijkertijd had hij twee zakenlieden voor miljoenen guldens opgelicht, en draaide de nor in. Daar zat hij overigens niet stil. Hij kwam de bak uit met een beurs van de Europese Commissie op zak voor onderzoek aan een universiteit in Parijs. Deze zomer kwam hij vervroegd vrij en zag de rest van zijn straf voor oplichting omgezet in sociale dienstverlening. Dat kwam mooi uit want die kon hij vervullen met het geven van wiskunde-colleges. Toen zijn dienstverlening erop zat, besloot de UvA hem nog even te houden en nam hem via een uitzendbureau in dienst.
Volgens de universiteit kan de Vilder de stof helder en inspirerend uitleggen aan economiestu-denten. Wij van Bekijk ‘t maar kunnen nog wel wat andere zaken bedenken die voor economiestudenten van belang zouden kunnen zijn. Creatief boekhouden, het op-zetten van een dubbele boekhouding en het accumuleren van inte-resttegoeden. Een cursusje snel geld verdienen komt altijd wel van pas voor armlastige studenten. Misschien kan daarvoor een extra college gegeven worden? Daar komen we zelfs helemaal voor
uit Eindhoven, als het moet!
Alleen assie ijs en ijskoud is
Met de hondenslee door de poolstreek trekken? Een iglo bouwen? Het is tegenwoordig erg in om met het bedrijf op survivalweekend te gaan in de Ardennen, of een ander gebied met een mild klimaat. Maar wie ècht het avontuur zoekt gaat wat verder weg. Dat moet de Katholieke Universiteit Nijmegen gedacht hebben toen ze een studenten-expeditie planden naar Groenland. Noord-Groenland wel te verstaan, daar waar het echt koud is en je lippen aan elkaar vastvriezen als je niet uitkijkt.
In het kader van het 75-jarig bestaan van KUN in 1998 wordt een heuse poolexpeditie ondernomen. De tocht gaat zes weken duren en stelt zware fysieke eisen aan de deelnemende studenten. Geen pleziertochtje dus, maar kou en ontberingen. En maar tien tot vijftien uitverkoren studenten kunnen mee om de meest noordelijk levende groep mensen op aarde te gaan opzoeken. De hele tocht staat onder wetenschappelijke begeleiding en er wordt ook onderzoek uitgevoerd op allerlei terreinen. Ook de financiën zijn geregeld: de studenten die mee mogen, betalen nagenoeg niets. Het expeditiemateriaal wordt verzorgd door een welwillende sportwinkel en de rest schokt de KUN. Nu nog een studentvriendelijke slijter zien te vinden om de expeditieleden van Jägermeister te voorzien. Kun je eindelijk eens proefondervindelijk uitdokteren of dat drankje echt het lekkerst is assie ijs
en ijskoud is.