door Willem van Rossum
Terug uit de dood
Een dichte nevel komt opzetten in de loopbrug. Het enige dat er nog doorheen dringt is een penetrante geur van verrotting. Zompige voetstappen lijken plotseling van alle kanten te komen. Hoe harder je echter tuurt in de allesomhullende mist, des te minder neem je ook werkelijk waar... En dan is er niets meer, geen geur maar ook geen geluid. Zelfs de echo van je eigen voetstappen lijkt niet meer door het bijna tastbare wit heen te dringen. Je ademhaling is het enige dat nog weerklinkt in je eigen hoofd.
Plotseling maakt een gestalte zich los uit de omgeving. Zijn vel hangt als een losse zak om zijn lichaam, een oor hangt er los bij en uit het andere kruipt langzaam een made. Dat is het moment waarop je besluit het op een lopen te zetten.
Zombie’s, je kent ze wel, van die wezens die eigenlijk al lang dood zijn, waren over onze universiteit. Maandagochtend verscheen er langs het Limbopad plotseling een open graf. Op de grafsteen stond de volgende tekst: ‘Opgestaan uit het rijk der doden, vrijdag 13 december, 1996’. De dode die hier heeft gelegen, is echter niet in z’n uppie uit het hiernamaals wedergekeerd. Hij heeft dat gedaan op verzoek van en met de hulp van medewerkers van de AOR. Deze party-creeps organiseren namelijk een horror-party, en wel - juist ja - op vrijdag de 13de. Reclame daarvoor maken door het trappenhuis van T-hoog vol te plakken wordt ook een beetje afgezaagd. Dus hebben ze een geheel nieuw reclame-medium in het leven geroepen: het graf. Want, zoals een bekend communicatiedeskundige ooit al zei: ‘The medium is the message’. De AOR’ers lieten via andere wegen weten dat verkleden aanstaande vrijdag van levensbelang is. Als je gaat kun je dat dus maar beter doen, als je tenminste niet als vulling voor die lege stek naast het Limbopad wilt gaan fungeren.
Passanten werden maandagochtend geconfronteerd met deze voormalige ‘laatste’ rustplaats. Foto: Bram Saeys
Digitale pesterijen
De strijd tussen de seksen woedt al sinds het begin der tijden. In ons digitale tijdperk staan ons voor dit genoegen allerhande nieuwe media ter beschikking. Internet is er daar één van. Dit medium blijkt niet alleen geschikt om plezierige of nuttige zaken onder de belangstelling te brengen, maar ook effectief te werken bij psychologische oorlogsvoering. Dat hebben ze nu ook ondervonden aan de Universiteit van Amsterdam (UvA).
Folia, het universiteitsblad van deze universiteit, berichtte vorige week over een ex-werknemer die zijn voormalige vrouwelijke chef, de systeembeheerder van de centrale studentenadministratie van de UvA, digitaal overspannen had gekregen. De man was kwaad op zijn slachtoffer omdat deze hem had verboden om bepaalde programma’s op het systeem te zetten, omdat die daar niet op pasten en mogelijk virussen bevatten. De man liet het er echter niet bij zitten en sloeg terug. Hij plaatste een aantal pornoplaatjes op het Net en voegde daaraan het e-mailadres van zijn bazin toe met de boodschap: ‘Wie meer wil, e-mail mij dan’. En toen barstte de bom. Er kwamen zoveel reacties dat het computersysteem enkele weken ontregeld raakte. Bovendien schoot het slachtoffer in de stress en functioneert volgens Folia nog steeds slecht. In de tussentijd is er een rechtzaak tegen de dader aan-gespannen en de officier van justitie eist wegens ‘belediging’ een boete van duizend gulden en drie-duizend gulden schadevergoeding. De advocaat van de man is het hier echter niet mee eens. ‘Porno is geen belediging’, zo redeneert hij.
Sinterklaas voor Spanjaarden
De goedheiligman is er weer vandoor. Donderdagavond heeft hij weer flink uitgepakt en hij heeft z’n jaartje rust wel weer verdiend. Na zware arbeid is het overigens goed feesten en donderdagnacht maakte hij dan ook nog zijn opwachting in de Bunker, waar zowel de AOR als SSRE een behoorlijk aangeschoten Klaas op bezoek hadden. De bootreis naar Spanje moest echter nog even uitgesteld worden, de Sint moest afgelopen maandag namelijk nogmaals opdraven. Gelukkig had hij een paar dagen de tijd om zijn kater van zich af te slapen, want maandag werd wel een heel bijzonder avondje. Hij moest namelijk op bezoek bij een aantal buitenlandse studenten. Over het algemeen dus mensen die niet met de angst voor de roe zijn opgegroeid. Ook een aantal landgenoten van de gemijterde weldoener waren hierbij aanwezig. In café Le Squale werd hij verwacht bij een groepje studenten die hier voor een zogenaamde Short Intensive Training zijn. Dit is een korte cursus met de naam ‘Conquering the world with your words’, georganiseerd door de Board of European Studies (BEST). Nu maar hopen dat zijn Spaanse landgenoten thuis niet uit de school klappen over zijn liederlijke optreden op donderdagavond. Dat zou nog weleens kunnen leiden tot een reprimande uit Rome.
Ongelukje
Een ongelukje is zo gebeurd. Zo ondervond onlangs ook een fietsende studente uit Groningen. Een vrouw opende het portier van haar auto, de studente reed er tegen aan en plotseling kwam het wegdek wel heel snel dichterbij, zo meldt het Groningse universiteitsblad UK. De vrouw was overigens nog heel aardig, betaalde de schade aan de fiets en gaf de studente nog een kop koffie, maar wilde geen schuld bekennen. De volgende dag merkt de studente echter dat ze een beentje in haar rechterhand heeft gebroken. Ze kan nu een trimester lang niet studeren en wil dus studiefinanciering terug van de verzekering van de vrouw. De vrouw in kwestie houdt echter vol dat de studente schuld heeft: ze zou te hard gefietst hebben.