De Eindhoven Virus Connection

Als komende zondag om een uur het Virusfestival in alle hevigheid losbarst, heeft het publiek de keuze uit bijna zestig activiteiten en optredens. Cursor benaderde nu eens niet de grote sterren, maar bekeek de Eindhovense inbreng van het festival, van grote acts tot kleine optredens en mooie beelden.


Arte.Fa(t gaat plezier maken

Maxim Schramm (22) vormt samen met Wouter Veldmaat (27) Arte.Fa(t. Schramm en Veldmaat brengen aantstekelijke en bij vlagen rustgevende elektronische muziek die het gebied tussen ambient en drumm n bass verkent. Waar mogelijk combineren ze hun muziek met akoestische instrumenten. Een beetje als Orbital en Underworld, zegt Schramm. Het tweetal laat zich ondersteunen door een VJ. Dansbaar zijn hun nummers niet altijd. Daar is de muziek te complex voor. Wij zijn meer een luister-en-kijk-band, zegt Schramm.

Arte.Fa(t treedt rond middernacht op in de Chill Out. Ik heb geen idee wat we moeten verwachten, zegt Schramm. We maken er wel wat van, we gaan gewoon plezier maken. Overigens is het niet de eerste keer dat het tweetal zich op het universiteitsterrein beweegt. Veldmaat studeerde een blauwe maandag elektrotechniek aan de TUE. Schramm studeert informatica aan de Fontys Hogeschool en studeert op dit moment af bij het IPO.


Schramm (links) en Veldmaat, samen Arte.Fa(t. Foto: Bart van Overbeeke

Onbevangen publiek

Joris van Midde: We spelen Lolita in een aantal theaters door heel Nederland, waar altijd een vast publiek aanwezig is. Het blijft een beetje beperkt tot een elite-groepje. Op een festival daarentegen speel je voor een heel gevarieerd publiek; gewoon een leuk publiek. Een heel onbevangen publiek.


Teeuwen rust

Boekingsbureau Hummelinck-Stuurman over Hans Teeuwen: Wij hebben op dit moment geen enkele aanleiding tot publiciteit rond Teeuwen. Dat heeft twee redenen; de eerste is dat in september de film Jezus is een Palestijn is uitgekomen en dat hij toen al volop aandacht van de media heeft gekregen. De tweede reden is dat hij nu bezig is met de try-outs voor zijn nieuwe programma en als dat in premire gaat is er weer genoeg reden tot publiciteit. Op dit moment laten we Hans in alle rust werken.

Excuse me, Suimasen

Rob van de Brand, zanger en gitarist van Suimasen: Je spreekt het uit als soewiemasn, en dat is het Japanse woord voor excuse me. En die naam hebben we gekozen van een nummer van Blonde Red Head. Onze stijl is moeilijk te omschrijven, het zijn meer sferen die we creren, waarin ook ruimte is voor contrasten. Naast mij bestaat Suimasen uit bassist en zanger Nick Sanders en drummer Robbert Molthof. Het optreden op Virus is wel bijzonder. Vroeger vond ik Lowlands ht festival voor nieuwe muziek, maar dat is nu wel commercieel geworden en voor ons heeft Virus dat vaandel overgenomen.


Lady Ada: een festivalbeest

Dit wordt mijn derde keer Virus. De eerste keer dat ik op Virus draaide, was in de Stadsschouwburg. Dat was echt helemaal te gek; studenten hingen er in de kroonluchters en toen om een uur s nachts het geluid werd afgezet, kwamen ze met monitoren om toch door te kunnen gaan. Het was het meest idiote Virus dat ik heb meegemaakt. Ik draai in het voorprogramma van Front 242 en daar ben ik heel blij mee. Front 242 zijn mijn heros uit de oude tijd. Vroeger draaide ik alles van Front 242; ik was wild van het nummer Khadaffi. Voor mij zijn zij de grondslag van de muziek van nu.

Ik ben wel een festivalbeest. Ik voel me er thuis en ik vind het belangrijk dat er veel muziekstijlen bij elkaar worden gezet. De kracht van Virus zit volgens mij in het feit dat het georganiseerd wordt door ontzettend enthousiaste mensen. Virus is altijd heel spontaan gebleven, Je ziet dat mensen er met plezier aan werken. Er zit een kinderlijk soort enthousiasme in; de studenten doen dit vrijwillig, zijn in hun eigen tijd dit festival aan het organiseren.


De verstilling van Ingrid Berkens

Beeldend kunstenaar Ingrid Berkens exposeert twee werken op Virus. In de Beeldentuin is haar keramisch abstract object Poort naar de horizon te zien. Daarnaast heeft ze, speciaal voor Virus, een drijvend object gemaakt dat Waterrimpeling heet. Waterrimpeling verbeeldt de rimpels die ontstaan wanneer iemand een steentje in het water gooit, zegt Berkens. Het is niet alleen een uiterlijke beweging, maar ook een rimpeling in je gedachten. Een bepaalde verstilling. Volgens mij is dat erg mooi op de Dommel. Ik zie het als een rustpunt waar je even langs kunt lopen. Het is de eerste keer dat Berkens haar werk aan zon groot publiek laat zien. Spannend? Wel een beetje.


Poort naar de horizon, een keramisch object van beeldend kunstenaar Ingrid Berkens. Foto: archief Ingrid Berkens

Tere beelden van papier

Marjolijn Mandersloot, beeldend kunstenaar: Er hing vorig jaar een erg leuke sfeer. Ik heb heel veel gedronken; anderen ook. En daarom vroeg ik me af: Staat mijn beeld daar wel zo veilig?, want het is alleen van papier gemaakt. Maar het staat bij de dichters. Wel een mooie combinatie vind ik dat. Op een festival moet altijd iets gebeuren; mensen gaan misschien voorbij aan stilstaande beelden. Maar zo naast een dichter valt mijn beeld wel op. Ook leuk voor de dichter; dan staat hij daar niet zo alleen op dat podium.
Dag in Dag uit

Een mooie integratie

Beeldend kunstenaar Marianne Vereijken: Het is mijn eerste keer Virus. Ik vind het een mooie integratie van muziek, beeld en kunst. Het is een erg leuk idee; ik vind het cultureel gezien mooi. Cultuur is een onderdeel van het leven. Uit de Virusfestivals blijkt dat er ook onder studenten animo en interesse bestaat voor kunst. Ik denk dat op de TUE een warm hart wordt toegedragen aan kunst.


My home, my castle

Wils fundering

Beeldhouwer Jan Wils ontleent zijn vormtaal aan de architectuur. Wils heeft al jaren een warme band met de universiteit. Enerzijds als een van de oprichters van Beeldenstorm, anderzijds als trouwe bezoeker van de bouwkundebibliotheek. De Eindhovenaar exposeert tijdens Virus twee werken; de Urbanisation en de Mentor. Het laatste beeldhouwwerk is een stoelvorm. Bij een mentor denk je toch aan een bejaarde man in een stoel, een salonachtige toestand. Dat heb ik weer willen geven in dit beeld. Zie het maar als een plek waar je je hart kunt luchten en voor raad kunt komen. De Urbanisation is iets minder toegankelijk. Het is in feite een soort fundering. Wils: Wanneer je gaat bouwen is de fundering het eerste wat je legt. Het is de basis van alles, het meest primaire wat je doet. Daarnaast is het een soort lijst, een kader. Mensen hebben de behoefte dingen af te perken en in te kaderen. Een festival is volgens Wils een prima plaats om kunst te laten zien. Je moet jonge mensen zo vroeg mogelijk met kunst in aanraking brengen, vindt hij. Anders moeten ze straks met van die vreselijke vut-reizen naar Praag en Florence. En dan is het te laat.

De kunstenaars van Beeldenstorm

Bronsgieterij Beeldenstorm is sinds 1993 op het TUE-terrein gevestigd en kunstenaars uit heel Nederland komen hier hun bronzen beelden gieten, het is namelijk een van de weinige plaatsen waar dat nog kan. Tegenwoordig hebben ze ook voorzieningen om met kunststof te werken. Daarnaast verzorgt Beeldenstorm workshops. Voor Virus heeft Beeldenstorm een drietal kunstenaars benaderd om hun werk tentoon te stellen. Het zijn Niko de Wit, Louis Reijnen en Hans Richters.

Grote posters van Daglicht

Jaarlijks melden zich vele kunstenaars uit het hele land bij het Grafisch Atelier. Deze kunstenaarswerkplaats bestaat sinds 1982 en heeft zich ontwikkeld tot specialist in verschillende drukprocessen en groot grafiek, van 1 bij 2 meter. Verwacht wordt dat Daglicht binnen niet al te lange tijd op het TUE-terrein wordt gevestigd omdat hun huidige locatie aan de Baarsstraat te klein is geworden. Voor Virus stelt Daglicht een tiental posters ter beschikking die door Eindhovense kunstenaars ontworpen zijn en bij Daglicht gemaakt. Ze zijn te zien in het auditorium.

Mannen, daar kom je niet onderuit

Ik heb altijd al teksten geschreven en later uitgewerkt. Andere onderdelen van het programma zijn ontstaan uit improvisaties, vertelt Linda Geertink. Een favoriet onderwerp heb ik niet echt. Ja, mannen, daar kom je niet onderuit. Zeker niet als je solovoorstelling Zoeken naar Adam heet. Geertink: Ik noem het theatraal cabaret en ik heb het gemaakt als onderdeel van mijn afstuderen aan de Adademie voor Drama in Eindhoven. In Zoeken naar Adam kijk ik op een absurde manier tegen het leven aan. Dat klinkt meteen zo verschrikkelijk, maar ik weet het niet zo gauw anders te zeggen. Mensen moeten maar komen kijken.

Bij het roemruchte Leidse Cabaret Festival kwam Geertink ermee tot de laatste tien.

a va seul: veeleisende stilte

Sandra Kerres: Ik regisseer een theatervoorstelling over een actrice die op zoek gaat naar haar eigen mogelijkheden. Het is geen typische festival-voorstelling, wordt ook binnen gehouden. Als je net buiten hebt staan pogon is het even aanpassen aan de stilte; in die zin is mijn voorstelling misschien veeleisend.


De eclectische Kapitein Rob

DJ Kapitein Rob: Vorig jaar zou ik eigenlijk al komen draaien op Virus, maar toen bleek er geen apparatuur aanwezig te zijn. Ik kon daar wel een uur gaan staan neurin, maar dat heb ik niet gedaan. Ik ben wel de hele avond gebleven. Dit jaar ben ik de afsluiter. In de flyer staat dat mijn muziek eclectisch is; in het woordenboek zag ik dat dat betekent uit diverse stijlen het beste kiezend. Dat doe ik al jaren en nu heeft het dus ook een naam gekregen.