De TU/e gaat de komende tien jaar uitgroeien tot een echte internationale gemeenschap. Met de nadruk op dat laatste woord: ‘gemeenschap’. Juist op dat gebied zijn nog interessante stappen te zetten. En dat komt goed uit, want juist daar zijn mooie dingen te halen.
De pakweg vierhonderd internationale masterstudenten aan de TU/e vormen zestien procent van het totaal. En de ruim 850 internationale medewerkers zijn goed voor zo’n dertig procent van onze payrol. Dat maakt onze campus cijfermatig behoorlijk internationaal. Maar is de TU/e daarmee ook een internationale gemeenschap? Want ‘gemeenschap’ is een kwalitatief begrip, niet iets dat direct kwantitatief meetbaar is. Het gaat over: samen optrekken, elkaar over en weer inspireren. Het houdt in: dóór, met en van elkaar leren. Een gemeenschap vormen gaat verder dan de ander naast je dulden. Het betekent: resoneren met het wezen van die ander.

De TU/e opende het academisch jaar 2009 in het Engels. Een sterk signaal! Evenwel: onze rector heeft daarover de nodige ‘hate mail’ (sic!) ontvangen.
Ik ben er voor mezelf niet uit of de TU/e nou wel uitsluitend Engelstalig moet zijn om te kunnen spreken van een geslaagde internationalisering. Wat onze verdiensten wereldwijd ook mogen zijn, we blijven ook wie we waren: de beste technische universiteit van de Dommelvallei. Wellicht is het (nog) niet aan de orde om die wortels te verloochenen. Een volledig doorgevoerde tweetaligheid lijkt me vooralsnog al heel mooi.

De TU/e biedt de internationale studenten en medewerkers hulp. Om hier hun weg te vinden, om zich beter thuis te voelen, om ‘de’ Nederlandse cultuur enigszins te begrijpen. Zeg maar: ‘om een beetje in te burgeren’. Op weg naar 2020 dient de volgende stap te worden gezet: de Nederlandse studenten en medewerkers prikkelen om juist een beetje ‘uit te burgeren’. Onze internationale medestudenten en collega’s houden ons een fascinerende spiegel voor, met hun culturele diversiteit. Een spiegel om onszelf soms een knipoog in te geven. Een spiegel, voor wie er in durft kijken, om in te kunnen groeien.

Met enige regelmaat hoor ik zeggen: “Als ‘ze’ zo nodig hier moeten komen leren of werken, dan moeten ‘ze’ zich maar aanpassen”. Klaar, einde discussie. In mijn beeld zullen we in 2020 terugkijken op die uitspraak, glimlachen, en zeggen: “Ach, weet je, dat was zóóóó 2009!”.

Willem van Hoorn, medewerker internationalisering, Dienst Personeel en Organisatie

Zie ook www.tue.nl/strategie2020.