14 januari 2009 -
Nog wat gelezen rond de kerst? Mijn laatstgelezen boek van voor de kerst, Hermans’ Onder Professoren, kreeg nog een schlemielige actualiteit door de recente bezetting van de Groningse senaat, in verband met BSA. In betere tijden betekende die afkorting een motorfiets gemaakt door de Birmingham Small Arms company.
Daarna heb ik Kafka uit de kast gehaald: Der Prozess, een boek dat ik jaren geleden gelezen moet hebben; ik herinnerde me er niets van. Het is een buitengewoon saai boek, maar dat draagt bij aan de beklemmende sfeer. Het loopt slecht af met hoofdpersoon Joseph K. Het slot lijkt een gruwelijke variant op het slot van 1984: “He loved Big brother”.
Daarna haalde ik Gerard Reve’s Brieven aan Geschoolde Arbeiders tevoorschijn. Het volgende citaat komt uit een brief aan Adriaan Roland Holst, die hij weliswaar met ‘Zeer geachte Heer Roland Holst’ aanspreekt, maar onderdehand: “U bent het zingend hart van bronstig Holland en geil Nederland. Achter iemand aan zitten en die krijgen of niet krijgen, en bij het niet krijgen kankeren en bij het wel krijgen morren, dat het toch niet zoveel is, wat je ervan overhoudt, ziedaar de portee van Uw werk.”
Tenslotte las ik Het diner van Herman Koch. Ik had het voor kerst gevraagd en gekregen: ‘Eenentwintigste druk oktober 2009’. De aanbevelingen op de omslag zijn weifelmoedig: ‘De beste Nederlandse roman die ik in maanden heb gelezen’. Als er nou ‘jaren’ het gestaan - maar maanden ... . ‘Een weergaloze roman’. Dat laatste doet denken aan de man die een oervervelend bezoek samenvatte als ‘een onvergetelijke avond’. Maar, u wilt weten wat ik zelf van het meesterwerk vind. Nou, ik vind het een flutboek - ik had ook het rijmwoord kunnen gebruiken, maar ik heb me voorgenomen dat in het nieuwe jaar niet meer te doen. Het is geschreven in clichébeelden in een cliché-erig Nederlands. Onderwerp: een gezinnetje met aan het hoofd een gewelddadige psychopaat, die geregeld mensen in elkaar slaat, soms met zijn blote handen, soms met een koekenpan. Zijn zoon is nog gewelddadiger en ruimt tamelijk achteloos twee mensen uit de weg. Ook de moeder laat zich niet onbetuigd. En ze leefden nog lang en gelukkig. Ik ben achteraf geneigd om mijn voornemen over rijmwoorden te breken, maar ik zie er toch vanaf. Met klem afgeraden!
Cursor als PDF
