De beloonde wetenschappelijke publicatie belicht het adaptatiemechanisme van bijvoorbeeld pezen, bloedvaten, hartkleppen, botvlies en huid. Dit zijn allen vezelrijke weefsels die een mechanische functie hebben. Het bijzondere is dat ze zich aanpassen aan de mechanische belasting die ze ondergaan. Dat is belangrijk, omdat ze daardoor hun functie kunnen blijven uitoefenen. Zelfs wanneer de externe condities veranderen, zoals tijdens groei of revalidatie.

Aan de andere kant kan zo’n adaptatie soms ook minder positief zijn, bijvoorbeeld wanneer een achillespees verkort doordat een enkel langdurig in het gips moet na een beenbreuk. Tot op heden werd niet goed begrepen op basis van welk mechanisme deze vezelrijke weefsels adapteren.

Evenwichtssituatie
In een experimentele studie, met botvlies als modelsysteem, is dit adaptatiemechanisme bestudeerd. Daarbij is aangetoond dat het vezelrijke weefsel steeds op zoek is naar een mechanische evenwichtssituatie. Deze evenwichtssituatie gaat gepaard met een specifieke kinetische toestand van het collageen, de vezelcomponent van het weefsel.

Wanneer het bestaande mechanische evenwicht in het weefsel wordt verstoord, is het in staat dit evenwicht in een aantal dagen te herstellen. Verrassend genoeg was herstel van dit evenwicht niet afhankelijk van de productie van nieuwe collageenvezels door de cellen, maar van de contractiële eigenschappen van de cellen zelf, die het collageen in een specifieke configuratie brengen door er aan te trekken. Zodra deze cellen al het collageen in de gewenste configuratie hebben getrokken is de nieuwe mechanische evenwichtstoestand bereikt.