Bokken?

Iedere week probeer ik vier keer tien kilometer hard te lopen. Rondje Brouwhuis, zoals sommigen het ook wel noemen. En als ik zin heb dan loop ik om en worden het er vijftien of twintig, afhankelijk van bij welke brug ik het kanaal kan oversteken. Iedere keer loop je dan langs weilandjes en in sommige daarvan staan schapen. Nu staan er in één van die weilandjes al behoorlijk wat weken twee schapen. Het bijzondere daaraan is dat zij tot elkaar zijn veroordeeld door middel van een ketting van ongeveer een meter lang. Laatst zag ik de eigenaresse van die schapen en vroeg haar waarom dat het geval is.

Allereerst vertelde ze mij dat het twee bokken waren. Mij was dat inderdaad nog niet opgevallen. Maar wat wil je, de vacht van die beesten is op dit moment nogal dik. Verder vertelde ze dat die schapen met elkaar bleken te bokken. Dat wil zeggen dat ze aan elkaar kopstoten uitdelen als ze los staan. Die kopstoten kunnen zo hard zijn dat ze elkaars nek kunnen breken.

Op de dag dat ik met die eigenaresse sprak, had ik op het werk net weer het een en ander te horen gekregen over mogelijke bezuinigingen en toen moest ik weer terugdenken aan de jaren negentig. Toen waren er ook bokken die elkaars nek wel hadden kunnen breken. Zo kwam ik op de gedachte of die bokken van toen ook met zo’n ketting aan elkaar waren verbonden?

Na verloop van tijd laat de eigenaresse die bokken weer los om te zien hoe het gaat. Dat wetende was ik doorgelopen, er verder bij stilstaan heeft geen zin. Er stonden ook al lammetjes in een ander weiland. Daar zullen die bokken wel hun bijdrage aan hebben geleverd.

Maar toen vroeg ik me plots af wat de eigenaresse zou doen als die bokken op leeftijd zouden zijn. Ik weet het niet, maar op de een of andere manier liep ik daarna toch minder ontspannen dan anders.

Alsmaar denkend aan bokkende bokken op leeftijd,

René van Hassel | medewerker Wiskunde