Bij Milaan denken veel mensen aan mode, design en auto’s. Verrassend genoeg komt dit beeld goed overeen met de werkelijkheid, echter is het niet compleet. De Milanezen hechten veel waarde aan het uiterlijk, staan van ’s ochtends tot ’s avonds strak van de zeer sterke Italiaanse koffie en dag en nacht razen auto’s en een heleboel Vespa’s door de (soms smalle) straten. Minder frequent hoor je mensen zeggen dat de tweede stad van Italië naast een grote zakenstad ook een studentenstad is. Milaan telt namelijk naast zeer gerenommeerde mode-en designinstituten ook vier universiteiten. Ik studeer hier dit voorjaarssemester aan Bocconi University, een privé-universiteit gespecialiseerd in economie en business. De vakken bevallen tot nu toe erg goed en worden over het algemeen gegeven door mensen die hun vak erg goed verstaan. Ter illustratie: het vak ‘Labour Economics’ wordt gegeven door een Nobelprijskandidaat en ‘Industrial Economics’ door een voormalig Eurocommissaris.

Dat Bocconi een privé-universiteit is en in Italie een hoog aanzien geniet, blijkt uit veel facetten: zo lopen veel dames in Prada en Vuitton-kleding, parkeren sommige studenten dagelijks hun cabriolet voor de deur en als je bij een koffiebarretje vertelt dat je aan Bocconi studeert, heb je vaak een streepje voor. Overigens heb ik geen cabriolet; ik maak gewoon gebruik van de tram/metro en ik heb hier een fiets gekocht. Hoewel fietsen in Italië heel erg goed uitkijken betekent (Italianen zijn geen fietsers gewend), is het - net als in Nederland- toch een handig vervoersmiddel.

In de eerste twee weken heb ik moeten zwoegen om mij het Italiaans machtig te maken, maar oefening heeft kunst gebaard. Iedere exchange student werd de mogelijkheid geboden, voordat het officiële semester begon, op eigen niveau een ‘intensive italian course’ te volgen. Hoewel ik al een beetje Italiaans sprak, moet ik erkennen dat het nog best pittig was en soms ook onverstaanbaar; de docent, een oudere strenge dame, sprak vanaf de eerste minuut alleen Italiaans (zes uur per dag). Gevolg is wel dat ik nu een aardig woordje mee kan praten.

Ook wat betreft eten en uitgaan stelt Milaan absoluut niet teleur. Praktisch ieder café doet hier mee met het Milanese fenomeen ‘aperativo’. Dat betekent dat je één drankje bestelt naar keuze, je betaalt 5 à 8 euro en krijgt onbeperkt eten erbij. Lekker tafelen is hier niet duur. Het uitgaan wel: tien à vijftien euro voor een drankje is heel normaal. Gelukkig zijn er studentenfeesten en zijn er gezellige studentenwijken in Milaan, zoals San Lorenzo en Brera, waar het uitgaan à la Nederlandse prijzen is.

Tot slot bezoek ik zo nu en dan nabijgelegen plaatsen, die kleiner, maar vaak wel pittoresker zijn dan Milaan. Ik heb hier een leuke groep internationale studenten leren kennen heb hier iedere dag afwisselende activiteiten te doen.

Sander Lammers,
masterstudent Operations Management and Logistics.