In het zwartboek staan allerlei voorbeelden van problemen waar studerende moeders tegenaan lopen, zoals studieachterstand, angst voor schulden, fulltime stages en ambtelijke molens. Soms moeten zwangere studenten op stel en sprong verhuizen, omdat kinderen niet welkom zijn in hun studentenhuis, maar krijgen ze geen voorrang op de wachtlijst voor woningen.

Ook kwam het voor dat een gemeente geen tegemoetkoming in de kinderopvangkosten wilde geven, omdat de huisgenoot van de studerende moeder meetelde voor het ‘gezinsinkomen’: de gemeente wilde niet erkennen dat ze in een studentenhuis woonde en financieel gezien niets met haar huisgenoot te maken had.

Studerende moeders komen niet in aanmerking voor bijzondere bijstand als de wasmachine of koelkast het begeeft, aldus het steunpunt. Ze zijn bang voor schulden en vrezen vaker dan andere studenten dat ze de opleiding niet halen. Als ze onverhoopt niet afstuderen, zitten ze met een hogere schuld: ze moeten ook de eenoudertoeslag terugbetalen die ze bij de studiefinanciering krijgen.

“Er ontbreekt een adequaat beleid”, concludeert directeur Annemiek de Jong. Zij zou graag zien dat er net zoveel rekening wordt gehouden met studerende moeders als met gehandicapte studenten en topsporters. Zo zou het studierooster beter kunnen en zouden opleidingen flexibeler met de aanwezigheidsplicht moeten omspringen.

Volgende week vergadert de Tweede Kamer over de hoofdlijnen van het emancipatiebeleid voor de komende jaren. (HOP)