“Toen ik in januari bij mijn voormalige International Coordinator aanklopte, had ik nauwelijks een idee waar ik naartoe wilde. Ik wilde vooral praten over mijn ambities, maar het bleek dat ik in gesprek was met een levende reisbrochure. Er waren zo veel stille en minder stille hints dat Singapore een Walhalla is voor Electrical Engineers (en reizigers) dat ik er zonder lang over na te denken op besloot te handelen.

Via de Signal Processing Systems groep ben ik terecht gekomen bij Data Storage Institute, onderdeel van het lokaal gerenommeerde A*Star en liggend op de prachtige campus van de National University of Singapore. Ik werk aan coderingstechnieken voor flash en toekomstige non-volatile memory systems. Flash heeft de nare eigenschap dat er bij het schrijven van zo weinig als 1 bit al vaak een heel blok volledig gewist en herschreven moet worden. Deze operaties duren lang en zijn de oorzaak van de beperkte levensduur van flash.

Wiskundigen hebben codes bedacht waarmee die noodzaak zo lang mogelijk kan worden uitgesteld. Die codes zijn wiskundig gezien natuurlijk prachtig, maar mijn taak als elekrotechnicus is om ze met behulp van simulaties zodanig aan te passen dat ze ook in de praktijk kunnen worden toegepast. Deze zogehete rewriting codes hebben namelijk de potentie om het grootste obstakel van flash te tackelen, maar tot nu toe is er nog geen fabrikant die er gebruik van maakt.

De stad Singapore is mijn tweede kennismaking met Azië en vormt een interessante vergelijking/tegenstelling met Japan, waar ik onlangs op een zeer gave studiereis mijn eerste stappen zette op het continent. Hoewel beide landen in Azië liggen, merk je sterk de drang om meer te zijn dan dat. Singapore streeft naar westerse welvaart met lokale normen en waarden. Maar waar Japan een haast perfecte en gesloten gemeenschap kent, bestaat Singapore alleen op papier. De samensmelting van Chinezen, Maleisiërs en Indiërs is een multiculturele samenleving die in theorie alleen maar tot etnische spanningen kan leiden. Dus waar in Japan succes en goed gedrag heel natuurlijk komt, is Singapore erg strikt en probeert de regering op allerlei manieren het volk te verenigen onder één identiteit in de korte tijd sinds haar onafhankelijkheid. Zo geniet ik al iedere week van vuurwerk, helicopters en straaljagers in Marina Bay, wat slechts als oefening voor National Day veel belooft voor de komende feestdag die als enige geen oorsprong vindt in de Chinese, Indische of Maleisische cultuur.

In het weekend verander ik van expat naar toerist en ga ik kriskras door Singapore om alles te zien wat ik kan zien. Aapjes kijken in Bukit Timah Nature Reserve, ukulele spelen op de kunstmatig witte stranden van Sentosa of verdwalen in de vele mega shopping malls die de jetset hier rijk is. Maar het mooiste is nog wel om simpelweg rond te hangen in Marina Bay bij zonsondergang. De stad is compact en enorm fotogeniek. Na Eindhoven (en de ‘waereldsjtad’ Geleen) is het fijn om eens te mogen proeven aan de sfeer van leven in een echte werelstad. Majulah!”

Giel Op ’t Veld, vierdejaars student Electrical Engineering