Toegegeven: hij had zelf ook niet verwacht dat hij zó veel werk zou hebben op de campus. In een klein jaar, totdat hij voor de zomervakantie zijn zaak sloot, verrichte hij naar eigen zeggen zo’n 5000 reparaties en werden ongeveer 2200 gebruikte fietsen verkocht. Maar de daadwerkelijke markt is volgens Van der Vleut nog veel groter: “Ik denk dat we nog geen kwart ervan bereiken”.

De fietsenmaker begon in zijn eentje, maar zag zich door de groeiende klandizie al snel genoodzaakt twee parttime fietsenmakers en twee ‘winkeldames’ in dienst te nemen. Liefst zou hij ook een soort stageplekken voor langdurig werklozen willen creëren: “Het UWV wil daar ook aan meewerken. Maar vanwege het gebrek aan ruimte staat dat nu ‘on hold’”. Daarnaast werkte hij zelf volop ’s avonds en in de weekenden, om voor de zomer tot de conclusie te komen: “Als ik zo doorga, ga ik eraan onderdoor”.

Van der Vleut vindt dat hij “een duidelijke toegevoegde waarde” heeft op het TU/e-terrein, “maar aan de universiteit maakt niemand zich er druk om”. Hij zegt afgelopen zomer “met verschillende mensen” te hebben gesproken, onder anderen met TU/e-beleidsmedewerker drs. Joep Huiskamp. Ruimte op de campus wordt volgens Huiskamp een steeds groter goed; dat bleek ook toen hij vanuit het project Eindhoven Studentenstad de Stichting Stuur -die jongeren weer op weg helpt door samen met hen oude fietsen op te knappen- tevergeefs aan ruimte op het terrein probeerde te helpen.

Van der Vleut zou intussen het liefst zien dat alle fietsklussen aan de TU/e bij hem terechtkomen, ook de ‘vergeten’ fietsen op de campus die de TU/e-beveiliging regelmatig voor Stichting Stuur reserveert, “maar dat is niet bespreekbaar”. Een samengaan met de stichting ziet hij niet zitten: “Dat is een organisatie met een ideële doelstelling. Prima, maar mijn target is gewoon geld verdienen”.
Maar dan wel met oog voor de doelgroep, benadrukt hij: “Wij maken wat studenten vragen. Bij een fietsenmaker in de stad worden ze weggejaagd en wordt gezegd: koop maar een nieuwe fiets. Maar als een student voor 7,50 alleen de ketting gemaakt wil hebben, dan doen we dat”.

Kostendekkend
Vastgoedadviseur ing. Arno Senders van Dienst Huisvesting reageert verbaasd op de sluiting van de fietsenmaker; hij zegt recent geen contact met Van der Vleut te hebben gehad. De TU/e was volgens hem de eerste Nederlandse universiteit met een eigen fietsenreparateur op het terrein. Senders hoopt alsnog met Van der Vleut rond de tafel te kunnen gaan zitten om te bekijken wat de mogelijkheden zijn.
Gemakkelijk zal dat niet worden, benadrukt hij, wijzend op de herinrichting van de campus in het kader van Campus 2020. “In de geplande ‘groene loper’ zou een fietsreparatieservice goed op zijn plek kunnen zijn, maar daarbij spelen zoveel overkoepelende zaken en partijen mee. En de vraag is of de universiteit dat wil; één en ander zal bovendien wel kostendekkend moeten zijn.” (MvdV)