“Ik heb verhalen gehoord van buitenlandse studenten die zich afvroegen of ze überhaupt wel konden promoveren aan de TU/e. Dat komt doordat promovendi en ontwerpers in Nederland -anders dan in de meeste andere landen- werknemers zijn en informatie over promotietrajecten tot voor kort alleen te vinden was in de vacaturelijst van de TU/e. En dat is niet de plek waar een buitenlander naar informatie over promotietrajecten gaat zoeken.”

Aan het woord is beleidsmedewerker Dirk-Jan Mulders. Mulders is als projectleider verantwoordelijk voor de vormgeving van de TU/e Graduate School (GS). Al het onderwijs dat leidt tot een graad en waarvoor ten minste een bachelorgraad nodig is, valt er onder.

Dit collegejaar gaat de GS, die het karakter heeft van een virtuele organisatie, na een ruime voorbereidingstijd van start. De faculteiten blijven verantwoordelijk voor de bestuurlijke en inhoudelijke zaken. Door al het post-bachelor onderwijs er in onder te brengen, volgt de TU/e volgens Mulders het gangbare internationale model. In Delft en Twente heeft men het volgens hem wat enger gehouden en beperkt het zich tot alleen het onderzoeksgericht onderwijs.

Het onderwijsaanbod is binnen de GS opgesplitst in vijftien domeinen met elk een eigen directeur. Die heeft verantwoordelijkheden die vergelijkbaar zijn met die van de al bestaande opleidingsdirecteuren. Die laatste zijn nu enkel nog verantwoordelijk voor de bachelor. Beide functies kunnen echter ook door een persoon gecombineerd worden. De directeur graduate programs schuift bij het penvoerende faculteitsbestuur aan als adviserend lid. Aan het hoofd van de GS staat de rector magnificus.

Wat moet zo’n virtuele Graduate School de TU/e opleveren? Mulders: “Het is vooral bedoeld om op internationaal gebied onze speerpunten sterker te positioneren. Als we een beter inzicht verschaffen in wat we te bieden hebben, moet dat de buitenlandse instroom van studenten, ontwerpers en promovendi vergroten.” Ook moet het leiden tot meer transparantie voor wat betreft de kwaliteitszorg na de master. “De kwaliteit van een master wordt getoetst door visitatie en de accreditatie door de NVAO”, aldus Mulders, “maar promotietrajecten hobbelen maar een beetje mee bij onderzoeksvisitaties. Bij de tweejarige ontwerpersopleidingen houdt de Certificatie Commissie voor Opleidingen tot Technisch Ontwerper (CCTO) nog een oog op de kwaliteit.

Door binnen de GS onderwijstrajecten gecombineerd aan te bieden en er meer systematiek in aan te brengen, kunnen we aan meer systematische en transparante kwaliteitsborging gaan werken.” Op termijn moet het ook mogelijk worden om die gecombineerde trajecten sneller te kunnen doorlopen. Dit door het volgen van een speciaal honors program tijdens de master. Een dergelijk programma, bedoeld voor een beperkte groep excellente studenten, is maximaal dertig studiepunten groot en biedt geselecteerde studenten de mogelijkheid om hun vervolgtraject in te korten.

Voor de ontwerpersopleidingen kan het een half jaar winst opleveren, voor een promotie zelfs een heel jaar. Volgens Mulders zijn die programma’s op dit moment nog volop in ontwikkeling en hebben er pilots gedraaid bij Scheikundige Technologie en Wiskunde & Informatica. Mulders maakt duidelijk dat het nog wel een tijd zal duren voordat alle domeinen gevuld zijn met dergelijke honors programs. Ook loopt volgens hem binnen de TU/e de discussie nog steeds of dit soort speciale programma’s en verkorte trajecten überhaupt wel wenselijk zijn. (HK)