29 februari 2012 -
Strooien universitaire docenten werkelijk zo kwistig met genade-zesjes? “We willen vooral de discussie aanzwengelen”, zeggen de journalistiekstudenten van de Vrije Universiteit.
De vier masterstudenten journalistiek noemden zich ‘Het Topje van de IJsberg’ en waren op zoek naar verhalen over misstanden in het universitaire onderwijs. Want als het rommelt in het hbo, is er misschien ook wel iets mis bij de universiteiten.
Ze maakten een website en stuurden zo’n 1700 docenten een enquête. Uiteindelijk vulden 180 docenten de vragenlijst in. Daarvan zeiden er achttien dat ze wel eens iemand hadden laten slagen die eigenlijk een onvoldoende had moeten krijgen. De Volkskrant wist genoeg. ‘Genade-zesjes kwistig uitgedeeld aan studenten’, kopte het ochtendblad op dinsdag 28 februari. Het artikel was in samenspraak met de VU-studenten tot stand gekomen.
In het artikel werd onder meer ook de TU/e met name genoemd als een instelling waar ‘een jaarlijkse neerwaartse aanpassing van het tentamenniveau’ zou plaatsvinden. Dat zou via de site aan de VU-studenten zijn meegedeeld.
“Het onderzoek is natuurlijk niet representatief”, geeft Roeland Muller telefonisch toe. Hij is één van de vier betrokken masterstudenten. “We vonden de resultaten belangrijk genoeg om naar buiten te brengen. Als je goed genoeg leest, zie je wel dat we maar weinig docenten hebben bereikt.”
Horen journalisten zich niet neutraler op te stellen dan de VU-studenten deden? “We zijn journalisten in wording”, antwoordt Muller. “Maar we zijn ook studenten, dus we hebben een dubbele positie. We hebben een mening. We willen dat de discussie loskomt en dat lijkt te lukken.”
“Ik zou het nooit opgeschreven hebben zoals het nu in de Volkskrant staat”, zegt hun docent Anja Vink. Ze is onderzoeksjournalist voor NRC Handelsblad en begeleidde de vier. Ze kregen allemaal een voldoende. Maar voor hun eindcijfer hoefden de studenten hun resultaten niet te publiceren, zegt ze. Het Volkskrant-stuk is gebaseerd op een achterliggend verslag van de studenten, dat volgens Vink ruim vier keer zo lang is en meer nuance bevat. “Daar hoeven ze zich niet voor te schamen.”
“We hebben het over hun uitgangspunt gehad”, zegt Vink. “Want ze laveren tussen actievoeren en journalistiek. Kan dat? Ik vond uiteindelijk van wel, gezien hun positie als studenten. We hebben ook de uitkomsten besproken. Die zijn niet valide; wat doe je er dan mee? Ze hebben wel enkele docenten met naam en toenaam aan het woord gelaten en daar kun je over schrijven.”
Zo erkende Timo de Rijk, universitair hoofddocent aan de TU Delft en hoogleraar aan de VU, dat hij wel eens iemand een zesje schonk. “Iedereen die daar verbaasd over doet, heeft boter op zijn hoofd”, aldus De Rijk. Op de website van de Delftse universiteitskrant Delta spreekt hij er uitgebreider over.
Hamvraag blijft of de studenten objectief genoeg zijn gebleven. “Onderzoeksjournalisten beginnen niet neutraal”, zegt VU-hoogleraar Irene Costera Meijer van de journalistiekopleiding. “Ze beginnen met een stelling en vragen zich dan af: welke informatie kan ik vinden die deze stelling bevestigt of tegenspreekt? Ze bedrijven niet zozeer wetenschap als wel journalistiek.” (HOP)
Few pity passes brought to surface
Do university lecturers really give out pity pass marks like it’s no big deal? “What we really want to do is start a discussion”, say student from VU University Amsterdam. The four Journalism master students have dubbed themselves ‘The Tip of the Iceberg’ and look for wrongs in academic education. After all, if fishy thing are happening at universities of applied sciences, things may not be perfect at universities either. In the article, TU/e was mentioned as an institution that’s guilty of ‘an annual downward adjustment of exam levels’. VU students are said to have been informed through the website. “Of course, the study isn’t representative”, Roeland Muller admits over the phone. He’s one of the four master students involved. “Still, we thought the results to be important enough to publish. Close reading shows we’ve only been able to reach few lecturers.”
)
