De truc van de onderzoekers is dat ze een extra element inbouwen in de plasticmoleculen, een moleculaire ring met de naam dioxetaan. Wanneer hard genoeg aan het plastic getrokken wordt, breekt deze ring open en zendt licht uit. Het plastic geeft dan ook alleen licht zolang eraan getrokken wordt. Op het moment dat het plastic helemaal uiteen scheurt, zendt het een lichtflits uit, doordat dan heel veel moleculaire ringen tegelijk openbreken.
Het onderzoek is vooral gedreven door fundamentele wetenschappelijke vragen, naar de mogelijkheden om met mechanische krachten nieuwe soorten chemie te ontsluiten, vertelt hoogleraar Supramoleculaire Polymeerchemie prof.dr.Rint Sijbesma. Toch ziet hij al een zeer geschikte toepassing van de vinding. Door het uitgezonden licht is heel nauwkeurig te zien waar, wanneer en hoe polymeren breken, waardoor het belastingsgedrag ervan in detail bestudeerd kan worden.
Het lichtgevende effect doet denken aan dat van de bekende lichtgevende breekstokjes, die wel vaker te zien zijn bij concerten. Het principe is bij die staafjes echter anders. Door ze te 'breken', komen twee vloeistoffen bij elkaar, waardoor een nieuwe chemische stof ontstaat. Deze stof valt daarna spontaan uiteen, en zendt tegelijk licht uit. (IJ)
|