Niet dat hij de studentenmuziek beu is, allesbehalve. “Het is geweldig om met studenten te werken”, vertelt hij. “Ik herken nog heel veel uit mijn eigen studententijd in de studenten van tegenwoordig. Jongvolwassenen die gaan studeren, zijn nog een beetje naïef. En dat bedoel ik juist positief. Ze staan nog wat los van de wereld, zijn nog heel open en fris. Maar het zijn ook heel intelligente mensen, zodat je altijd dingen goed kunt uitleggen. Dat heeft me heel erg gemotiveerd om Auletes (het harmonieorkest van studenten muziekgezelschap Quadrivium, red.) te blijven begeleiden, ook al loopt mijn agenda de laatste drie jaar eigenlijk al over.”
Stoppen met Auletes was al een keer eerder in het hoofd van de dirigent opgekomen. Zo’n zeven jaar geleden had Van de Braak sterk het gevoel dat hij niet meer verder kwam met het orkest. Onder zijn leiding was Auletes gegroeid van vijftien naar veertig man, maar daar bleef het bij. Nog lang niet voldoende voor een complete bezetting van een harmonieorkest. Van de Braak: “Toen heb ik iets verzonnen om nog meer leden te trekken. We gingen grotere projecten opzetten.” En die opzet slaagde. Auletes speelde een avond vol met de bekendste musicalmuziek en uit dezelfde tijd dateren de sfeervolle kerstconcerten in Helmond en Weert. “Plotseling speelden we soms voor zevenhonderd man publiek. Dat waren de meeste studenten helemaal niet gewend. Ik heb wel mensen met tranen in de ogen van ontroering op het podium zien zitten.”
Mede door die grote uitvoeringen, zoals ook de Carmina Burana in het lustrumjaar van de universiteit, is Auletes onder Van de Braak gegroeid naar dik zestig vaste leden. Daaronder ook veel oud-studenten die, in de woorden van Van de Braak, “niet meer uit het orkest zijn weg te slaan.” Die amateurmuzikanten probeert hij het samenspelen bij te brengen. Want dat is de taak van een dirigent: al die individuen moeten met z’n allen goed gaan klinken. “Ik had in het begin wel moeite met het analytische van de TU/e-studenten. Bij muziek komt emotie kijken en die heb ik ze soms bijna door de strot moeten duwen. Maar het heeft wel geholpen. Het is de kunst van het loslaten hè. Een student noemde dat laatst ‘spelen zonder maatstrepen’. Dat vond ik wel een mooie uitdrukking. Als je goed hebt gerepeteerd met z’n allen dan heb je tijdens de uitvoering altijd een paar momenten waarop je denkt: ‘Hier doen we het voor’. Dan kijk je zo eens rond en dan zie je al die gelukzalige blikken en denk je: wauw!”
Van de Braak constateert simpelweg dat zijn agenda vol zit. Zijn privéleven lijdt er niet onder, dus hij vindt het niet erg. Maar hij wil nog zoveel. “Ik wil niet stil blijven staan. Hoe langer je dit werk doet, hoe meer de herhaling erin sluipt. Voor veel dingen is dat ook goed, maar ik kom tijd tekort om mezelf op nieuwe gebieden te ontwikkelen. En je leeft maar één keer.” En dus gaat Van de Braak met zijn blazersensemble Zuiderwind een opera maken, die begin 2009 in première moet gaan. Een andere droom van hem is het oprichten van een nieuw orkest. “Ik realiseer me dat het raar klinkt, nu ik stop bij Auletes. Maar ik wil zelf een modern harmonieorkest vormen dat niet zo aan een regio gebonden is. Ik wil het traditionele blaasorkest als kunstvorm neerzetten, minder als vereniging. Ach ja, er zullen wel mensen zijn die denken dat ik een midlifecrisis heb. Maar alles wat ik doe, doe ik met plezier.”/.

Op 16 november neemt Auletes in Muziekcentrum Frits Philips afscheid van dirigent Jos van de Braak. Het orkest pakt groots uit met een uitvoering van The Queen Symphony voor viool- en pianosolisten, een koor van tweehonderd zangers en een uitgebreid harmonieorkest. Hierin is de muziek van rockband Queen op klassieke wijze verpakt.