“Ik vind het leuk om af en toe mijn duistere kant te laten zien”
28 januari 2010 -
Als kind zat Jim Schulpen al uren te knutselen. Onder andere aan de jaarlijkse Sinterklaassurprise, “meestal van karton of hout en met een hoop mechaniek erin”. Zijn keuze voor Industrial Design lag dan ook in de lijn der verwachting. Toch twijfelt hij over het ontwerpvak. Onlangs ging zijn tweede film, ‘Total Paranoia’, in première; Schulpen schreef, coachte, regisseerde, monteerde en acteerde. En dat smaakte naar meer.
Voor een romantische feel-good movie hoef je bij de twintigjarige Schulpen niet aan te kloppen. “Ik hou niet van structuur of voorspelbaarheid. Van mij mag het lekker apart, donker, onbegrijpelijk, een beetje psychedelisch.” Dit komt onder meer tot uitdrukking in zijn lange zwarte jas, soms gecombineerd met hoed en handschoenen -“ik vind het leuk om mezelf af en toe van mijn duistere kant te laten zien”- en in zijn muzieksmaak: voorheen metal, nu vooral dark elektro.
De TU/e-student, samenwonend in Nijmegen, is daarbij altijd geboeid geweest door films. Quentin Tarantino scoort hoog, vooral vanwege zijn durf op het gebied van beeldbewerking. Schulpen noemt diens recente film ‘Inglourious Basterds’ als voorbeeld, maar ook ‘Requiem for a dream’, van Darren Aronofsky, staat hoog op zijn favorietenlijstje. Eigenlijk zijn de acteerprestaties voor Schulpen in veel films van ondergeschikt belang: “Ik kijk vooral naar de eindmontage, naar hoe alles wordt gebracht en de totale sfeer die, onder andere met muziek, wordt neergezet.”
Rond zijn twaalfde maakte Schulpen zijn eerste eigen filmpjes met stop-motion, waarbij foto voor foto een filmpje ontstaat. Op zijn kamer zat hij hele dagen te spelen met vooral Lego: “Het is leuk om zoiets herkenbaars tot leven te wekken”. Zijn langste stop-motionfilmpje duurde acht minuten - met tien tot vijftien frames per seconde een tijdrovende klus.
Een paar jaar geleden maakte hij samen met zus Taru zijn eerste grotere film: ‘CSI Dinther-Heeswijk’, een persiflage op de bekende crimeseries op tv. Zijn zus acteerde ook in ‘Total Paranoia’, Schulpens tweede grote filmproject dat zo’n tweeënhalf jaar terug begon. “Samen met een vriendin van de middelbare school, Wietske Overtoom, wilde ik een soort clip maken bij een muziekstuk van Orbital, een Brits duo dat experimentele techno maakt. Eigenlijk zijn het vooral een hoop tonen, effecten en echo’s bij elkaar. Maar het sprak mij erg aan. Ik zag er, zoals wel vaker, ook meteen allerlei beelden bij.” Waar in de meeste films muziek bij de beelden wordt gezocht, werkt Schulpen liever andersom. “Ik wil sfeer in het totaalplaatje leggen en de kijker daarmee pakken.”
Binnen de kortste keren was de beoogde clip vergeten en lag de plot voor een complete speelfilm op tafel. Overtoom en Schulpen werkten het verhaal uit, gingen binnen hun vriendenkring op zoek naar acteurs en leenden een vakantiehuisje in de bossen waar de meeste scènes werden opgenomen. Dat de ID’er een half jaar terug besloot even vrijaf te nemen van zijn studie nadat hij geen geschikte stageplaats kon vinden, kwam goed uit.
De film van zeventig minuten in een notendop: vijf studenten, eigenlijk uit elkaar gegroeid, gaan uit traditie toch weer samen op vakantie. Als één van hen zelfmoord pleegt, maar dit al gauw geen zelfmoord blijkt te zijn, wordt de film een soort ‘Wie is de mol?’.
‘Total Paranoia’ (www.casperdesign.nl/totalparanoia/) ging half januari in première op Schulpens vroegere middelbare school, Gymnasium Bernrode. Aan de film werkten niet meer dan acht mensen mee. De ID-student schreef het script, regisseerde, filmde (met een simpele handycam) en bewerkte alles met behulp van diverse Adobe-programma’s die hij zichzelf aanleerde. De productie was dan ook nagenoeg ‘no budget’.
Schulpen blikt met plezier en trots terug op het project. Wel heeft het hem doen twijfelen over zijn toekomst. “Ik wil vooral deze hobby doorzetten, anderen vermaken. En als dat als baan kan, is dat mooi.” Eerst wil hij sowieso zijn bachelor afmaken, maar of hij verder gaat met ontwerpen, weet hij nog niet. “Ik zou me graag serieus in film verdiepen, maar de filmindustrie is niet gemakkelijk. Iets in de reclame zou ook een mooie combinatie van interesses kunnen zijn.”/.
Cursor als PDF
