Door toedoen van de vrouw die zwoegt
bestaat de wereld voort.

Zegt u wel eens iets aardigs tegen uw vrouw? Toen mijn vrouw iets zwaarder werd -een beetje maar- troostte ik haar met “Van jou is er nooit te veel”. Onder mijn favoriete vrouwen zijn, naast mijn echtgenote en de presidente van een Afrikaans land, wier naam mij ontschoten is, Madeleine Albright, Marga Klompé, Angela Merkel en Christiane Amanpour van CNN. Moederlijke types? Het zij zo.

Sinds kort maakt een vrouwenhatersboek furore: Män som hatar kvinnor - Mannen die vrouwen haten, van Stieg Larsson. Niet mijn boek. Een oud-klasgenote die Zweeds gestudeerd heeft, zegt dat ik niets mis, als ik het niet lees. Toen ik het toch ‘random’ opensloeg, kwam ik midden in de toegepaste vrouwenhaat terecht.‘Doesn’t turn me on’.

Gelukkig zijn er ook vrouwen die mannen haten. Google geeft bijna evenveel hits voor ‘Women who hate men’ als voor het omgekeerde. Maar, vrouwen haten mannen niet per se, maar ‘omdat’: omdat ze hun rotzooi niet opruimen, hun voeten niet vegen of vergeten de vuilnis buiten te zetten. Dat is geen haat, dat is liefde.

Ik heb toch een, zij het tamelijk absurd, voorbeeld van onversneden mannenhaat: Het volgende fragment staat op een oud 45-toerenplaatje van Ella Fitzgerald: Hard Hearted Hannah, the vamp of Savannah, GA - de afkorting voor de Amerikaanse staat Georgia - spreek uit: Gee Ay.

To tease ‘em and thrill ‘em,
to torture and kill ‘em
is her delight, they say.
She’s Hard Hearted Hannah,
the vamp of Savannah, GA!

Zo kan het dus ook.

Fred Steutel