Ik ben ondertussen al aardig ingeburgerd in Australië. Eindhoven heb ik tijdelijk ingeruild voor Fremantle, een kleine stad naast Perth. In dit hippiestadje is altijd wel iets te doen met mensen die muziek spelen op straat en de wekelijkse markt waar Fremantle om bekend staat.

Ik doe mijn stage in een onderzoeksgroep van de University of Western Australia die om praktische redenen het kantoor in het Fremantle Hospital heeft. Deze groep doet onderzoek naar de factoren van het ontstaan van doorligwonden bij mensen die in een rolstoel zitten. Interne spanning en rek in de weefsellagen onder de zitbotjes wordt als één van de factoren gezien die bijdragen aan het ontstaan van een doorligwond. Daarom ben ik hier om een persoonspecifiek eindig elementen-model te maken die de interne spanning en rek in het weefsel tijdens het zitten kan berekenen. We hopen uiteindelijk te kunnen ontdekken of een persoon in een rolstoel een hoog risico heeft om een doorligwond te ontwikkelen. Daarnaast kunnen we dan bekijken welk rolstoelkussen het beste kan worden voorgeschreven om een doorligwond te voorkomen.

De collega’s in het ziekenhuis fungeren als één grote ‘labfamily’, ook al werken we niet in het lab. Dat betekent onder andere dat we veel morning tea en dinertjes hebben. Ook met mijn beide supervisors kan ik het goed vinden. Zo hadden ze me uitgenodigd om samen een weekend in het zuiden door te brengen. Daar hadden we een vol programma met het kijken van de World cup surfing en een Spaanse kookles in de gerenoveerde boerderij die ze hadden gehuurd, terwijl we uitkijken over de oceaan.

Mijn hospita, bij wie ik tijdelijk inwoon, voldoet aardig aan de hippie-omschrijving en is heel relaxed. Ik huur hier één van de acht kamers die uitkijken op het zwembad dat je hier af en toe echt nodig hebt. Daarnaast heb ik veel lol met mijn huisgenoten. Met Pasen ga ik met een huisgenoot naar Rottnest, een klein tropisch eiland voor de kust met witte stranden en een blauwe zee. Je schijnt er heel goed te kunnen snorkelen en kreeft te kunnen vangen! Ook ben ik hier aan het roeien, dat is wel een beetje anders dan in Nederland aangezien de ‘social’ rowers hier ‘maar’ vier keer per week trainen. De wekker staat vier keer per week om 4.40, zodat we om 5.20 uur op het water zitten. Afgezien van wat slaaptekort is het geweldig om hier te roeien. We zien vaak dolfijnen in de rivier zwemmen en laatst zwom er zelfs een moeder met een baby vijf meter van onze boot met ons mee!

Kortom, geweldige ervaringen hier aan de andere kant van de wereld!

Carin Gerrits, studente Biomedische Technologie