De Drabvangbak Dance heeft de potentie om een hit te worden. Misschien kan Cantatu het op zijn repertoire nemen, begeleid door ons onvolprezen Quadrivium.
Een opwindend woord, drabvangbak; het lijkt wel Noors: ‘Drabvangbakken’, net als de skispringschans in Oslo: Holmenkollenbakken. Het staat op de nieuwste koffieapparaten in onze kantines; maar alleen als de bak in kwestie vol drab is, uitgeprocedeerde koffie, en geleegd moet worden.

Een ander prachtig TU/e-woord: ‘decollectionering’. Hieronder wordt verstaan het uitdunnen van onze bibliotheken. Er moeten boeken weg, omdat de ongedecollectioneerde verzameling niet in het nieuwe bibliotheekgebouw zal passen. Beter was het geweest de bibliotheken helemaal af te schaffen; alles staat immers op internet. Dan hadden we ook geen bibliotheekgebouw nodig gehad. Zo levert de ene bezuiniging de andere op: elk voordeel heeft zijn voordeel: win-win!

Het is onduidelijk wat de criteria voor decollectie zijn. De weggooiboeken moeten echt weg, bij het oud papier. Wat dat opbrengt weet ik niet en wie dat geld krijgt weet ik ook niet. Een collega zag dat studenten die nog wel een paar exemplaren uit de wiskundige decollectie hadden willen hebben, werden weggejaagd. De dag daarop zaten al die boeken achter slot en grendel, in een soort wiskundige drabvangbak. Toch jammer: mensen, van wie je verwacht dat ze meer belangstelling hebben voor decolletés dan voor gedecollectioneerde boeken, zou je moeten aanmoedigen om eigenaar te worden van een wiskundeboek. Nee, dus. Zo blijven we niet in de top van de ‘slimme’ regio’s.

Het is onduidelijk wie bij operaties als decollectionering de regie heeft. Vroeger gingen overtollige boeken wel eens naar arme landen: Indonesië of Roemenië. Maar ja, allochtonen allemaal, en sommigen zelfs moslim. Mag vast niet van Geert.

Heya drabvangbakken!