In 2000 maakte Aronofsky veel indruk met zijn film Requiem for a Dream, een supersnel gemonteerd drama, waarin de kijker de diverse karakters door allerlei verslavingen naar de verdommenis zag gaan. Vooral de snelle afwisseling van shots zorgde dat je er als toeschouwer bovenop zat en meegesleurd werd in een maalstroom van gebeurtenissen.
In de film The Fountain is het tempo aanzienlijk rustiger. Aronofsky, ook mede-auteur van het scenario, laat ditmaal drie verhaallijnen door elkaar lopen, waarbij de hoofdrolspelers Jackman en Weisz telkens de cruciale rollen spelen. Jackman is in een verhaal een Spaanse conquistador die in de zestiende eeuw in opdracht van zijn bedreigde koningin (Weisz) in Mexico bij de Maya’s op zoek is naar de goddelijke boom van het leven. In het verhaal dat zich afspeelt in het heden is hij een wetenschapper die op zoek is naar een middel dat de hersentumor van zijn vrouw kan genezen. Tot slot volgen we hem ook in de 26ste eeuw, waarbij hij met gebruikmaking van de levensboom het universum doorkruist op zoek naar zijn overleden vrouw. De overgangen van het ene naar het andere verhaal doen soms wat geforceerd aan. Maar elke verhaallijn schotelt de kijker wel prachtige beelden voor, van een horrortocht door de Mexicaanse jungle tot een esoterische tocht door de nevels van een stervende ster. De onderliggende gedachte is dat je als mens de dood moet kunnen aanvaarden om te kunnen leven.
Overigens was de totstandkoming van de film geen sinecure. In 2002 was in Australië het decor voor de Maya-tempel al gebouwd, toen vanwege het afhaken van Brad Pitt, die toen nog de hoofdrol zou spelen, de filmmaatschappij de stekker eruit trok. Pas twee jaar later kon Aronofsky verder, nadat het budget van zeventig miljoen dollar was gehalveerd en ook Cate Blanchett was vervangen door Rachel Weisz./.

The Fountain, donderdag 27 september, dinsdag 2 en woensdag 3 oktober, 20.00 uur, De Zwarte Doos.