Als TU/e-studente Bouwkunde is ze vijf jaar studentenassistent tekenen geweest. Toen ze tijdens haar afstudeerproject lange tijd met de akoestiek van repetitieruimtes voor popmuziek bezig was, miste ze het creatief bezig zijn. Nu ze haar dagen vult met tekenlessen geven op de TU/e en colleges volgen in Tilburg, mist ze de muziek weer.

“Misschien is het wel door de muziek dat ik bouwkunde ben gaan studeren in 2000. Door mijn vrijwillerswerk als geluidstechnicus bij jongerencentrum Odeon in Veldhoven ben ik immers elektrotechniek bij Fontys gaan doen. Ik zag al voor me dat ik mijn eigen versterkers en effectapparaten kon bouwen. Ik was bassiste bij coverbandjes van pop-rockmuziek. Maar omdat elektrotechniek te eenzijdig op techniek gericht was naar mijn smaak, maakte ik de switch naar Bouwkunde op de TU/e. Ik wist al dat er een specialisatie akoestiek binnen bouwfysica mogelijk is.”

In haar masterperiode bezocht ze een popconcert in Odeon. Ze stoorde zich mateloos aan de slechte geluidskwaliteit. Ze kon de gitaarsolo’s en toetsen er niet goed uitvissen. “Toen dacht ik, wacht eens even, ik ga hier zaalakoestisch onderzoek doen.” Met een omnidirectionele geluidsbron, waarbij naar 12 kanten precies evenveel geluidsenergie verzonden wordt, ging ze aan de slag. Met een speciaal computerprogramma dat haar docent Constant Hak geschreven had, berekende ze onder andere nagalmtijden door het directe geluid en de vroege en late reflecties te meten. Wat bleek? Odeon is akoestisch een zeer geschikt poppodium! Tegelaers vroeg zich af of het dan misschien niet aan de zaal ligt, maar aan de muzikanten dat het geluid geen CD- kwaliteit haalt. “Het is heel lekker om hard, ontzettend luid, te spelen. Je voelt het in je buik, in je borst, het is geweldig. Maar de oren gaan zichzelf automatisch beschermen. Daardoor wordt het geluid vervormd waargenomen.” Ze beseft dat de conclusie - jullie moeten zachter spelen - slecht nieuws is voor muzikanten.

Tijdens het afstuderen, miste ze het tekenen. Zozeer dat het haar deed besluiten de docentenopleiding tekenen te gaan volgen aan de academie voor Beeldende Vorming in Tilburg. Daar zit ze nu in het tweede jaar. Sinds dit collegejaar verzorgt ze op de TU/e tekenlessen voor Bouwkunde en Industrial Design.

Als het aan Gemma Tegelaers ligt, krijgen de studenten bij haar lessen een vrijere blik. Een van de oefeningen die ze laat doen, is tekenen op muziek. “Ik wil ze al tekenend laten ontwerpen in plaats van een ontwerp laten tekenen.”

Al bladerend door een tekenmap van een eerstejaars Bouwkunde laat ze andere opdrachten zien. Sneltekenen; de eerste schets van een opstelling maak je in twintig minuten, dan in tien, vijf, twee, één minuut en de laatste zet je in dertig seconden op papier. Om perspectief te leren tekenen; blokjes weergeven als gebouw. In verbeelding moet je daar een horizon bij maken. Die horizon maakt dat de tekening geen speelgoed maar een gebouw voorstelt.

“Hier, heel belangrijk voor een architect, in een of twee lijnen de essentie van een opstelling bepalen. En blind tekenen moeten ze ook oefenen. Je ziet wel de opstelling, maar niet het papier. Daarmee ontwikkel je je hand-oog-coördinatie maar leer je ook te tekenen wat je ziet in plaats van wat je denkt dat je ziet. Je kunt niet doorgaan op wat je al tekende en wat dus een gedachte is van wat je zag. Kun je het nog volgen?” Grote voldoening haalt Tegelaers uit het motiveren van studenten. “Wanneer ik zie dat een student die vast zat, of geen zin had in de verplichte tekenles, aan het eind toch met de tong uit de mond bezig is de tekening af te krijgen, vind ik dat geweldig. Dat maakt lesgeven leuk.” /.