Voor veel jonge meiden een ramp, zo niet voor zelfverzekerde en vrolijke Juno. Ze maakt zich, net als over veel andere dingen in haar leven, niet zo druk. Dat mogen we toch wel concluderen als ze de volgende dag al pijprokend naar school fietst. Maar er moet wel een oplossing voor het kind komen, want een moeder wil Juno nog niet worden.

Met haar vriendin Leah hoopt ze, via van een aantal lokale krantjes, de perfecte adoptieouders te vinden. Dat zouden Mark en Vanessa moeten worden. Mark en Juno hebben veel met elkaar gemeen; hun interesse voor rock- en punkmuziek en horrorfilms zorgt snel voor een sterke band tussen de twee. Maar naarmate de baby groeit, begint Juno harder te twijfelen. Zijn de perfecte adoptieouders wel zo perfect? En dan moet ze toch echt haar vader en stiefmoeder nog inlichten.

Evenals de levensopvatting van Juno, kent ook de film geen duidelijk plot. Wat overigens geen enkel bezwaar was voor de Oscarjury om Diablo Cody (pseudoniem van Brook Busey Hunt) te belonen voor haar scenario. Want dat verrast door de scherpe grappen en karaktertekening en de soundtrack.

‘Juno’ van Jason Reitman draait op 29 mei, 3 en 4 juni in de Zwarte Doos./.