15 januari 2009 - Mijn kerstdagen stonden dit jaar in het teken van TU/e-muziek.
Het begon al bij de kerstsoiree. Dit is een populair evenement bij de lower upperclass - of zou het upper middleclass zijn? Onze soiree was georganiseerd door de TU/e-Faculty Club, een uit de VS overgewaaid fenomeen, dat daar een heel ander karakter heeft: ‘faculty’ betekent daar de totale ‘teaching staff’, van assistant- tot en met full professor, en de ‘club’ is een tamelijk eenvoudige, niet te dure eetgelegenheid voor de ‘faculty’. Onze Faculty Club is een vereniging, een tamelijk elitair gezelschap, van vooral hoogleraren (full professors), niet zelden gepensioneerd.

De soiree vond plaats in de University Club, voorafgegaan door een aperitief in de hal van het Hoofdgebouw. Daar begon ook de muziek: een strijkkwartet uit mijn favoriete ensemble, Quadrivium, speelde klassieke muziek: Bach en mindere goden. Een ondankbare taak, omdat er veel gepraat werd en weinig geluisterd. Ze werden, denk ik, wel betaald.

Tijdens pauzes in het diner, werd (mooi) gezongen en werden er gedichten voorgedragen van en door de Brabantse kunstenaar Wouter Stips. De gedichten werden daarna (heel mooi) gezongen, waarbij je je kunt afvragen of gedichten iets winnen als ze gezongen worden, en als dat zo is, wat dat dan over de verzen zegt.

De volgende ‘kerstmuziek’ werd in het kader van de W&I-kerstviering gespeeld in een café met de naam Thomas - ook de naam van talloze (katholieke) studentenverenigingen. Het was ooit het onderkomen van het Eindhovens Mannenkoor. De rockachtige muziek werd gemaakt door een band die zich ‘Geruis’ noemde, een variatie op de naam van studievereniging Gewis. Het geluid maakte iedere niet-handtastelijke vorm van communicatie onmogelijk. Een nummer dat ik me herinner, was Jailhouse Rock, dat ik destijds door Elvis zelf toch aardiger vond.

Voor de laatste kerstmuziek ging ik op tweede kerstdag met vrouw en zoon -andere zoon was ziek; nu weer beter- naar Amsterdam. Daar gaf Regina Albrink een pianorecital. Bekende, mooie en goed in het gehoor liggende muziek: Haydn, Schubert, Chopin, Prokofjev. Wat heeft dat nou met de TU/e te maken, zult u denken. Ik leg het uit. Mevrouw Albrink heeft een impresario: Andries Lenstra, gepromoveerd in de wiskunde (statistiek) en afgestudeerd op het conservatorium (piano). We werden bij binnenkomst begroet door diens broer met de voornamen Jan Karel, destijds decaan van de TU/e-faculteit Wiskunde en Informatica; ‘zodoende’. Er waren naast (minstens) drie Lenstra’s nog heel wat wiskundigen in de zaal.

De rest van mijn kerstreces ging op aan niet-live muziek, lezen, drank en oliebollen.