De eerste maand van mijn stage in Christchurch, Nieuw-Zeeland, zit er al op. Of, positiever gezegd, over twee maanden begint mijn rondreis door dit prachtige land. Christchurch is de grootste stad op het zuidereiland en combineert het rustige landelijke leven met de energie die een stad met zich meebrengt. Zo vind je in de stad verschillende parken en zelfs bossen om heerlijk te relaxen en kun je je ’s avonds prima vermaken in gezellige kroegjes of clubs.

Om de schitterende natuur van Nieuw-Zeeland te kunnen zien, probeer ik er zoveel mogelijk weekenden op uit te gaan. Dat is ook meteen de reden dat ik lid ben geworden van de tramping (hiking) club van de universiteit. Bovendien is dit een kans om meer mensen te leren kennen.

De diversiteit van de natuur gaat van helderblauwe meren en besneeuwde bergtoppen tot prachtige rotsformaties en zonnige stranden. En zo veranderlijk als het landschap, is ook het weer in Nieuw-Zeeland. Soms krijg je vier seizoenen in één dag. Maar dat heeft ook wel wat. Ook heb ik geleerd dat er niet te sollen valt met het gat in de ozonlaag; zonnebrandcrème is een must!

Ook indrukwekkend is de University of Canterbury. Deze bestaat uit alfa-, bèta- en gammastudies. De campus is niet eens zo groot, maar er valt iedere dag wel wat te beleven. Dit in tegenstelling tot mijn eerste weken, toen het nog zomervakantie was.

Overigens was ik nogal verrast door de manier waarop Nieuw-Zeelanders elkaar begroeten. Een gesprek begint altijd met: “Hi, how are you today?”, waarna ze pas ter zake komen. Er zal ook nooit een heel verhaal uit volgen of gezegd worden dat het slecht met ze gaat; een simpel “Good, thanks” volstaat.

De reden dat ik mijn opdracht aan de University of Canterbury doe, is vooral dat er een onderzoeksgroep in de akoestiek is. Mijn opdracht gaat dan ook over ongewenste trillingen en geluid dat geproduceerd wordt door een machine. Het bedrijf dat deze machine verkoopt, is erg benieuwd naar mogelijke verbeteringen in het ontwerp, die ik hopelijk aan het eind van mijn stage voor hen op een rijtje heb staan.

Arjan van Engelen, student Werktuigbouwkunde

Foto: