23 april 2009 - ‘Yèèèèès fellas, yes a tip, I’m gonna buzz on down to you.’ Aldus Louis Armstrong in een nummer van 1940. Ik heb ook een tip, maar eerst die van Satchmo: ‘Never mistreat your woman, ‘cause its gonna bounce right back on you’. Goeie tip, nou de mijne: carrièretip.

Ik kan u van harte het beroep aanraden van emeritus hoogleraar. Het gaat gepaard met een behoorlijk loon en je hebt het niet buitensporig druk. Een nadeel is dat je eigenlijk eerst hoogleraar (professor) moet worden, maar dat kan niet zo moeilijk zijn, want de meest onverwachte lieden zijn professor (geweest), zoals onze geliefde premier. Die is trouwens geen emeritus, want hij heeft nog beter betaald werk gevonden; iets soortgelijks geldt voor Rinnooy Kan. Ik weet niet hoe het dan verder gaat: je bent hoogleraar, neemt een andere baan en gaat daarvan met pensioen - ben je dan emeritus hoogleraar? Ik weet het niet, waaruit dan weer blijkt dat je niet alles hoeft te weten om professor te worden -het helpt natuurlijk wel, zeker als je daarbij een beetje bescheiden blijft zoals ik.
Maar terzake. Je moet dus wel eerst professor worden, maar niet te jong. Dat bespaart je een hoop ellende, zoals jarenlang ondermaats onderwijs geven aan ondermaatse studenten (door Jack Van Lint omschreven als ‘valse paarlen voor echte zwijnen’), het invullen van subsidieformulieren en het besturen van eigenwijze, onbestuurbare geleerden, of wat daarvoor doorgaat.

Maar goed, als u dan op uw 63ste professor bent geworden, dan kunt u al twee jaar later uw gram en gal kwijt in een afscheidscollege - voor een intreerede had u natuurlijk geen tijd. Na afloop wordt u dan vriendelijk toegesproken en overladen met geschenken - ik heb onlangs een voor mij onbruikbaar geworden cadeau voor goed geld verkocht! Tenslotte kun je Jan en alleman uitnodigen voor een feestelijk versierde borrel.

Dan begint het emeritaat! Een periode van grote vrijheid: alles mag en niets hoeft. Je brieven naar de krant kun je ondertekenen met prof.dr. - u moet natuurlijk wel op tijd een proefschrift schrijven, maar ja, dat doen er in Nederland duizenden per jaar; mag geen probleem zijn.

Als je ooit een schrijven krijgt van een jouw onbekend persoon, die ondertekent met ‘prof’, dan kun je antwoorden met ‘Waarde collega’, ongeacht de grote geleerdheid van de scribent. Hij weet toch niet hoe dom je eigenlijk bent, maar anderzijds is de kans niet gering dat hij nog dommer is.

Ik ben al bijna dertien jaar emeritus hoogleraar en ik hoop het nog jaren te blijven. ‘Yes fellas, yes a tip!’