2 juli 2009 - ‘Regelmatige (min of meer kritische en op een vaste plaats verschijnende) bijdrage aan een krant of een weekblad, meestal ondertekend, en een specifiek domein van het maatschappelijk leven becommentariërend of afwisselend de meest gevarieerde onderwerpen behandelend.’

Dit is Van Dale’s definitie van het begrip ‘column’. Het geeft een adequate beschrijving van mijn wekelijks stukjes in dit blad. Maar, de meeste ‘columnisten’ zijn niet kritisch en behandelen ook geen onderwerp - behalve misschien zichzelf. Ze gaan ergens zitten met een kop koffie of een borrel en kijken wat er langs komt en luisteren wat er gezegd wordt; daar doen ze dan verslag van. Een uitgesproken representant van deze ‘stroming’ was de onlangs overleden, zeer populaire Martin Bril in De Volkskrant.

In het laatste M Magazine van NRC Handelsblad stond een column van mij. Ik was één van de tien ‘winnaars’ van een columnwedstrijd: 498 woorden over mijn korte bestaan als helft van een tweeling. Als ‘beloning’ kreeg ik van beide juryleden, Aaf Brandt Corstius en Frits Abrahams, een gesigneerde bundel columns. Ik vind eigenlijk dat je columns niet moet bundelen; ze horen een beetje actueel te zijn en actualiteit is vluchtig. Bovendien word je van het lezen van de ene column na de andere even melig als van het luisteren naar moppen met een baard.

Ik heb van beide bundels de eerste column gelezen. Die van Aaf, dochter van Hugo -in 1951 mijn wiskundige jaargenoot op het Roeterseiland in Amsterdam- ging over een lied van Dolly Parton; u weet wel, die vrouw met de geweldige stem en de dito boezem. Het lied heette ‘The Sparrow’ en het had Aaf zo ontroerd dat ze spreekt over ‘de lieve kleine spreeuw’. Maar helaas, een sparrow is geen spreeuw, het is een mus - een spreeuw heet ‘starling’ in het Engels; haar vader zal het haar ook wel verteld hebben.

Abrahams’ startcolumn is gesitueerd in het echtelijk bed. Zijn vrouw vraagt of hij wel weet wat voor dag het is. Maandag ja, maar het is een bijzondere dag. Frits: geen Ahnung. De lezer heeft al lang begrepen dat Abrahams niet aan de verjaardag van zijn vrouw -of zoiets- gedacht heeft, maar Frits nog niet. Dat kan ook niet, want zijn vijfhonderd woorden zijn nog niet vol. Ik weet niet meer hoe het afliep; misschien liep het wel niet af.

Ik bedoel maar! U hebt het met uw columnist buitengewoon getroffen. Mijn ‘bijdrage’ komt niet alleen regelmatig en op een vaste plaats, maar hij gaat ook ergens over, ik klap niet uit de echtelijke sponde en mijn Engels is van bovenmodale kwaliteit.

Count your blessings!