Reve en Roland Holst

In zijn column van 14 januari haalt Fred Steutel de volgende uitspraak aan van Gerard Reve (1923-2006) over Adriaan Roland Holst (1888-1976): “U bent het zingend hart van bronstig Holland en geil Nederland. Achter iemand aanzitten en die krijgen of niet krijgen, en bij het niet krijgen kankeren en bij het wel krijgen morren, dat het toch niet zoveel is, wat je ervan overhoudt, ziedaar de portee van Uw werk.” Inderdaad was Roland Holst een ‘womanizer’; de biografie van Jan van der Vegt (uitgeverij De Prom, Baarn, 2001) besteedt aan dat aspect van zijn levensstijl uitvoerig aandacht. Het is echter volstrekt bezijden de waarheid en goedkoop zijn uitgebreide oeuvre, de poëzie zowel als het proza, te karakteriseren met de bovengenoemde oprisping; ieder die zijn werk ook maar bij benadering kent, zal dat beamen. Roland Holst wordt vandaag de dag weinig meer gelezen, daarom ter weerlegging van ‘bronstig en geil’ ,‘kankeren en morren’ het volgende gedicht uit zijn in 1960 verschenen bundel ‘Omtrent de grens’.

Even sneeuw

De wind viel stil; al dichter vlokken
daalden doodzacht naar het smal pad.
Het werd als kwam zij straks weer kloppen
om een aandenken dat zij hier vergat –

maar in de dood niet kon vergeten
omdat zij het niet missen kon –
Het sneeuwde tot het niet meer sneeuwde,
en het weer werd of ik haar missen kon.

Frans Schurer, emeritus-hoogleraar Wiskunde

Reacties doen ertoe!

Het bericht ‘Het is tijd om de teugels weer aan te halen’ (Cursor 14) las ik met verbazing. Ik hoop van harte dat er een dialoog aangegaan zal worden over de aangekaarte onderwerpen, ik ben namelijk erg geschrokken van de daar gepresenteerde mal waarin ik (en elke andere student) kennelijk koste wat kost moet passen.

Ik heb toen kort overwogen een reactie te sturen naar Cursor, maar heb dat niet gedaan vanuit het idee dat het weinig verschil zou maken. Maar toen ik Cursor 15 las, zag ik vier reacties en wat ik in eerste instantie niet verwachtte, is toch waar: deze reacties doen er toe. Ze hebben mij namelijk gerustgesteld door te laten zien dat er ook mensen zijn die met een andere bril en een gebalanceerdere visie naar het studentenleven en studenten kijken.

Deze reacties hebben mij ertoe aangezet ook te reageren. Omdat ik het niet beter kan verwoorden dan al gedaan is, wil ik simpelweg mijn steun en dank betuigen aan de mensen die in Cursor 15 hun mening kenbaar hebben gemaakt in ‘En ik vind’ en in de ‘What’s up’-column.

Diana Koenraadt, masterstudente Computer Science and Engineering