Sociaal kun je de familie Strobbe bepaald niet noemen, of het moet de dertienjarige zoon Gunther zijn. Zijn vader Celle en zijn ooms Breejen, Koen en Petrol zijn de ‘stoere mannen’ die nog nooit van persoonlijke hygiëne of werken hebben gehoord. Des te meer weten ze van drank en ruzie maken; in lomp en creatief schelden zijn ze meesters. De tijd verdrijven ze voornamelijk met kroegbezoek, onder het motto: ‘God schiep de dag en wij slepen ons erdoorheen’. Ter afwisseling organiseren ze de Tour de France voor zuiplappen of een wedstrijd naaktfietsen. Als de deurwaarder de tv meeneemt wanneer de familie nét een programma over de Amerikaanse zanger Roy Orbison wil zien, besluiten ze bij de Iraanse buren te gaan kijken, die beter ingeburgerd blijken te zijn dan de familie Strobbe.

Het verhaal wordt verteld door zoon Gunther, die in de film als volwassen schrijver terugblikt op zijn jeugd als zijn eerste boek wordt gepresenteerd. De rode draad spitst zich toe op de relatie tussen vader Celle en zoon Gunther. Als Celle dronken, pissig of beide is, pakt hij eerst het meubilair aan en, als dat niet genoeg helpt, is de beurt aan Gunther. Het is duidelijk dat de kinderbescherming dit geen goede pedagogische situatie vindt voor Gunther. Ook al doet zijn oma, bij wie de familie inwoont, haar best om hem nog iets van opvoeding mee te geven. Celle besluit naar een ontwenningskliniek te gaan. Maar toch, de cafés blijven lonken.

‘De helaasheid der dingen’ is de derde film van Felix van Groeningen, nadat de eerste twee redelijk onopgemerkt bleven. In 2004 debuteerde hij, als 26-jarige, met zijn ongepolijste speelfilmdebuut ‘Steve + Sky’. Dat wil zeggen, in beperkte kring; de film haalde de Nederlandse bioscopen niet. De opvolger ‘Dagen zonder lief’ uit 2007 draaide op beperkte schaal in de Nederlandse filmhuizen. ‘De helaasheid der dingen’ is zijn doorbraak, mede dankzij het succes in Cannes. Daar baarde niet alleen de film, maar ook de acteurs opzien toen ze naakt over de Croissette fietsten, om de wedstrijd naaktfietsen nog eens over te doen. Dat doet de film net iets leuker lijken dan het is, want het is natuurlijk een wrang, ongemakkelijk maar ook tragikomisch gegeven. Wel met een goede afloop voor Gunther, die zich aan zijn milieu ontworstelt. (GV)/.

De Zwarte Doos, 4, 9 en 10 maart, 20.00 uur.