4 maart 2010 - Sommige zwavelbacteriën vormen elektrische netwerken die hen in staat stellen om te overleven op de zeebodem. Dat schrijven Deense onderzoekers in het tijdschrift Nature. De bacteriën wekken energie op uit zwavelsulfide. Ze hebben echter zuurstof nodig om de elektronen die bij het verteringsproces vrijkomen op te vangen. Probleem is dat diep in de zeebodem wel waterstofsulfide (voedsel) zit, maar geen zuurstof om dit voedsel te verteren, en vice versa. Volgens de Denen hebben de bacteriën dit opgelost met een netwerk van elektrische draadjes dat elektronen van (enkele centimeters diep) in de zeebodem levende bacteriën transporteert naar bacteriën dicht bij het zuurstofrijke water. In deze toplaag zetten bacteriën zuurstof en waterstof met behulp van de elektronen om in water, en ook hierbij komt weer energie vrij. Een win-win situatie volgens hoofdonderzoeker Lars Nielsen: “Je zou kunnen zeggen dat de bacteriën die dieper in de zeebodem zitten voor de hele gemeenschap eten, en de bacteriën die dichter bij de grens met het water leven voor iedereen ademhalen.” (TJ)