Na mijn aantreden in 1998 heb ik de wandelstructuur van de loopbruggen op de eerste laag ontdekt en leren waarderen. De loopbruggen zijn deel van een fysieke infrastructuur tussen de faculteiten. Een wandeling naar een afspraak in een andere faculteit kan leiden tot onverwachte ontmoetingen en ontdekkingen.

De universiteit is voortdurend in ontwikkeling en tracht de problemen van alledag te pareren met plannen voor de toekomst. Een prima uitgangspunt. Ik weet van een aantal problemen en kansen, zo hebben de ‘harde’ faculteiten te weinig studenteninstroom, heeft de Bouwkunde-faculteit bijna structureel een overvloed aan studenten en een tekort aan financiële middelen. Voeren we het debat over de positie van het onderzoek; toegepast, wetenschappelijk en/of ontwerpend onderzoek. We richten invloedrijke instituten op en we zetten de deuren open voor internationale- en hbo-studenten. We hebben grote ambities, willen bij de top horen en zetten daar onze netwerken en middelen voor in.

Wat ons het komend decennium rechtstreeks aangaat, is de relatie met het hbo. Op korte termijn worden de titels gelijkgetrokken en dan gaat het nog om de statuur van de instelling. Binnen het hbo zijn met de komst van de lectoren de eerste stappen gezet naar onderzoekprogramma’s. Een toekomst waarin hbo-instellingen een belangrijke rol voor de universiteit spelen is goed denkbaar.

Het hbo als toeleverancier van studenten voor de ‘harde’ faculteiten en als onderzoekinstituut voor het toegepaste onderzoek geeft onze universiteit ruimte. We kunnen de instroom sturen en ons beter richten op ‘science’. Het zal dan wederzijds interessant worden met elkaar op de campus te zitten, met de buren maak je immers makkelijker afspraken dan met verre vrienden.

Het is een argument om de visie van een compacte campus te herzien. Daar komt een brede campus voor in de plaats. Ten behoeve van deze toekomstplannen worden geen gronden en gebouwen meer afgestoten, maar alleen nog verworven. Een campus met veel instituten, faculteiten voor de universiteit en het hbo. Deze gebouwen worden natuurlijk op de eerste laag allemaal verbonden met loopbruggen. Deze verbindingen maken het weer mogelijk lange wandelingen te maken. De wetenschapper kan dan weer, zoals een monnik in een klooster, peinzend rondlopen. Dat leidt ongetwijfeld tot interessante ontmoetingen en geniale invallen.
De Nobelprijs ligt om de hoek!

Prof.ir. Jouke Post is hoogleraar bij de faculteit Bouwkunde