Maartje Bastings (27) haalt een zwart type fluit met witte ringen uit haar tas, dat maar weinigen zullen kennen. Ze kocht het instrument, dat traverso wordt genoemd, op een beurs voor oude muziekinstrumenten. “Ik ben er verliefd op geworden. Hij past gewoon bij me.” De traverso is een replica van een exemplaar uit het begin van de achttiende eeuw, toen gemaakt door Willem Beukers en nu nagemaakt door Simon Polak uit Veghel. Bastings moest het laatst even zonder haar dierbare bezit doen, omdat het ebbenhout het veranderlijke weer van de laatste tijd niet had doorstaan en was gebarsten. Afgelopen zaterdag deed hij weer dienst doen tijdens het optreden dat ze met haar kamermuziekorkest Ensemble Joyeux in de Eindhovense Catharinakerk had.

Het ensemble -opgericht door Maartje, TU/e-alumnus Eelco Kooiker, Barbara Vermaas en Martijn Verbrugh- speelt muziek uit de baroktijd en volgens Bastings lukt dat het best met ‘authentieke’ instrumenten. “Bepaalde schrijfstijlen zijn ineens logischer, ik speel de muziek hoe die bedoeld is. Met de traverso krijg ik wollige en zachte klanken. Ik krijg er nu zelfs kromme tenen van als de muziek met een modern instrument wordt gespeeld.”

Haar belangstelling voor oude muziek begon tijdens haar opleiding aan het conservatorium, maar minstens zo leuk vindt ze het om ‘moderne’ muziek te spelen op de piccolo en dwarsfluit. “Dan heb ik het niet over popmuziek, maar over klassieke muziek na de barokperiode.” De bevlogen muzikante treedt niet alleen met haar eigen ensemble op, maar ook met het Symfonieorkest Eindhoven en ze valt binnenkort in bij het Philips Symfonie Orkest op piccolo voor hun concertreis naar Brazilië. “De afwisseling maakt het leuk.”

Bastings heeft altijd wat om handen. Repeteren, onderzoek doen, sporten, optreden, naar feestjes gaan. De duizendpoot begon al op haar zeventiende, tijdens haar middelbare school, aan de studie dwarsfluit aan het conservatorium. Toch was die opleiding niet genoeg om haar honger naar kennis te stillen. “Ik ben teveel een bèta. Ik miste het maken van wiskundesommetjes.” Ze startte daarom na het behalen van haar vwo-diploma ook nog met de opleiding Biomedische Technologie, waarvoor ze eind 2008 cum laude slaagde. In datzelfde jaar werd ze onderscheiden met een Toptalent Fellowship van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek voor haar promotievoorstel.

Het conservatorium rondde ze een jaar daarvoor af, nog nominaal ook. “Een kwestie van creatief plannen en het was soms hopen dat tentamens niet op hetzelfde moment vielen.” Nu is de jonge onderzoekster bezig met promoveren en ze verwacht dat ze zich in 2012 doctor kan noemen. De resultaten van haar onderzoek naar medische toepassingen van biomaterialen zijn volgens Bastings tot nu toe veelbelovend. De tijd die ze vrijspeelde door het afronden van het conservatorium, vulde ze meteen weer in door triatlon te doen. Ook dit doet ze vol overgave en enorm fanatiek. “Dit jaar heb ik het trainen en de wedstrijden op een lager pitje gezet, maar het is me laatst toch gelukt om voor het eerst de ‘magische’ 40-minutengrens op de tien kilometer hardlopen te doorbreken.”

Als het even mooi weer is, gaat ze een stuk lopen of klimt ze op de fiets. “Het is heerlijk om in de bergen in Italië de top te bereiken.” Ze moet lachen om de dubbele betekenis die in die uitspraak zit. “Tsja, volgens mij wil ik met alles de top bereiken.” Keuzes maken vindt ze moeilijk tussen al die leuke dingen in haar leven, maar eigenlijk is het ook niet nodig. “Alles is leuk en alles wat ik doe, gaat gewoon goed. Ik hoef me nooit te vervelen.” Haar hobby’s maken een ‘substantieel deel’ uit van haar leven, maar de wetenschap staat voorop. Haar ambities? “Professor worden en mijn eigen onderzoeksgroep starten.”