Daar stond ‘ie dan in Zwolle, met een groot schilderij van een koe in zijn handen. Het moest nog met de trein mee, op de fiets en daarna vier verdiepingen omhoog naar zijn studentenkamer middenin de stad. Het is typerend voor de 24-jarige student: “Als ik iets in mijn hoofd heb, moet het gebeuren.” Zijn actie was verre van praktisch, maar Rudy had de grootste lol: “Je had de reacties van die mensen in de trein moeten zien, joh! Keken ze recht tegen die uier aan.” De montere Bouwkundestudent komt wel vaker in de problemen, maar alles komt altijd weer op z’n pootjes terecht.

Op zijn kamer -vier hoog, met een fantastisch uitzicht over Eindhoven- hangen twaalf schilderijtjes, met daarop hobby’s en eigenschappen van Rudy verbeeld. Gekregen van vrienden voor zijn verjaardag. Hij was geroerd door het persoonlijke gebaar en door de treffende typeringen, kreeg er tranen van in zijn ogen. Een vrolijk, maar chaotisch mannetje zit er tussen; een schilderijtje met een zandloper illustreert z’n tijdtekort; een camping verwijst naar zijn liefde voor reizen; het plaatje met twee mannen verwijst naar zijn seksuele voorkeur; een BMW naar zijn bijbaantje als chauffeur; het schilderijtje met de stelling van Pythagoras slaat op de moeite die hij had met het vak Calculus en de afbeelding met een hoop mensen refereert aan zijn affiniteit met het geven van presentaties en trainingen.

Dat laatste doet de gedreven duizendpoot al sinds de middelbare school, als vrijwilliger voor de Nationale Jeugdraad. Tegenwoordig op een wel heel bijzondere plek, namelijk in justitiële jongereninrichtingen. Een totaal andere wereld dan die van studenten: “Ik stap graag subwereldjes binnen waaraan je anders voorbijgaat.”

Rudy staat gemiddeld een dag per maand voor jongeren tussen de 12 en 21 die een vergrijp hebben gepleegd. Een enkeling vertelt over zijn of haar daad, maar van de meesten weet hij weinig. “Het zijn geen losgeslagen jongeren”, benadrukt hij. “Sommigen komen erg intelligent over, dan denk ik ‘als je ze allemaal zo op een rijtje hebt, hoef je hier toch niet te zitten?’”

Angstige of gespannen momenten zijn er wel eens geweest in de inrichtingen, maar de grappige en leuke momenten voeren de boventoon: “Ik gebruik zo min mogelijk moeilijke woorden, maar het woord ‘debater’ glipte tussendoor. Zegt zo’n jongen (imiteert een Surinaams accent) : “Wow, je spreekt straattaal! De beste, die beter!” Hij is gesloopt na zo’n dag, maar: “ik ben elke keer blij dat ik verschil heb kunnen maken”.

Zijn studie is belangrijk, maar Rudy heeft meer nodig. “Ik voel me ontzettend bevoorrecht dat ik mag studeren. Dat doe je puur voor jezelf, wie weet wat de samenleving er ooit aan heeft. Ik wil nu al iets doen waarbij anderen gebaat zijn.”

Trots toont hij de meubels op zijn kamer, hij maakte ze allemaal zelf. Rudy klust graag. Hij noemt het één van de hobby’s die mensen niet snel achter hem zoeken. Als je zijn perfect afgewerkte en geschilderde studentenhuis ziet en zijn keurig verzorgde uiterlijk, zou je ook niet verwachten dat hij ervan geniet om zich helemaal in het zweet en de modder te werken bij buitensportvereniging All Terrain (‘pure ontlading’). Of aan de motor te sleutelen die bij zijn ouders in Vlijmen staat. “Mijn broers lachen me wel eens uit als ik weer iets moet opzoeken in het werkplaatshandboek. Tsja, ik ben dan toch meer van de theorie.”

Zijn tomeloze energie brengt hem op onverwachte plekken, over de hele wereld. “Ik heb een reisverslaving.” Rudy weet altijd enorm energiek en vrolijk over te komen. Ook tijdens het interview zijn z’n woorden doorspekt met enthousiasme. Toch heeft hij ook een andere kant. “Ik heb hoge pieken, maar ken ook diepe dalen. Ik maak mezelf soms gek, neem teveel op me. Studiegenoten en collega’s denken dan ‘bel Rudy maar, die trekt de kar wel’.” Gelukkig zijn daar zijn vrienden, die hem dwingen even stil te staan of hem ongevraagd werk uit handen nemen. Het blijft schipperen. “Het is soms vermoeiend om zoveel van mezelf te moeten, maar ik heb die nieuwe impulsen nodig. Mijn gekke bokkensprongen hebben me al veel opgeleverd.”