“Wat ís dit voor een oermens? Wat is dat voor een maffiagezicht?” Zelfs de stembanden van Wout Zijlstra, ‘sterkste man van Nederland’, blijken indrukwekkend krachtig wanneer hij deelnemers aan Simon Stevins krachtpatsers-evenement richting het uiterste van hun fysieke kunnen schreeuwt. Intussen verhaalt hij gemoedelijk over de ‘stone of manhood’, de Schotse traditie volgens welke mannen, om met de dochter van de boer te mogen trouwen, een loodzware ronde steen op een ton moesten tillen. “Laatst vroeg iemand: als het me lukt, kom ik dan ook weer van mijn vrouw áf?”

De tachtig kilo zware stenen kogel waaraan een handjevol mannelijke TU/e-studenten zich in eerste instantie waagt, is volgens Zijlstra maar een ‘verkeringssteen’. Want “zelfs hij, in het paarse shirtje, is een ronde verder. Dat had ik niet verwacht! En ook hij, de man zonder eelt op zijn handen, te lui om thuis het gras te maaien, is door”.
Bij de volgende steen, goed voor honderd kilo, moet een deel van de concurrenten afhaken. Tot vreugde van commentator Zijlstra en daarmee van het publiek: “Gisteravond was hij misschien nog de man - maar dat was ergens anders, in de kroeg. Nu zit die vitamine B wat in de weg, hè?”

Ralf van Gestel blijkt op alle onderdelen, waaronder het gewicht hoog gooien en melkbussjouwen, degene met de stevigste ‘clooten’. Werktuigbouwkundestudent Marnix Verweij neemt sportief genoegen met zijn tweede plaats. “Ik móest meedoen”, zegt hij. Niet dat hij bij voorbaat wel even meende te gaan winnen, “ik ben gewoon competitief. Maar dat ben ik ook bij een kaartspelletje”.

Of winnaar bij de heren Van Gestel, na het bewijzen van zijn ‘manhood’, de vader van zijn vriendin Ilse nu om haar hand gaat vragen, vergaten we in alle euforie te vragen. (MvdV)

Kijk op de lustrumsite van Simon Stevin voor al het jubileumnieuws van de vereniging.