In de koude, duurzame Paterskerk [“Ze heeft geen A-label, maar gaat al een eeuwigheid mee”, zegt Rector Magnificus Hans van Duijn] komt het cortège van hoogleraren binnen tijdens het zingen van het Io Vivat. 

Het is geen doemdenken wat de klok slaat tijdens de Diesviering. Collegevoorzitter Arno Peels noemt het goed nieuws dat er werk aan de winkel is voor ingenieurs. “Er is nieuwe energietechniek nodig want duurzame ontwikkeling staat of valt met kennisontwikkeling en innovatie. En dat is een kerntaak van de universiteit.” Peels wijst onder andere op de onderzoeken om fotosynthese na te bootsen, sterke kunststoffen te produceren of intelligente robotbesturingen te maken. “Er is zoveel wat we al doen. We moeten het ook zichtbaar maken.” En Peels droomt hardop: “Ik zie de campus als een proeftuin, een model voor de stad van morgen.” 

En dan kondigt hij Anne-Marie Rakhorst aan, directeur van Search, een adviesbureau op het gebied van duurzaamheid. 

Ze springt ongeveer op het podium, op hoge hakken in een nauwe, zwarte, korte jurk. Ze beweegt heen en weer terwijl ze het ene positieve voorbeeld na het andere geeft. Theezakjes, gebouwen, vleesaanbiedingen, hoe maak je ze duurzamer? “Duurzaamheid moet niet in de goede-doelen-hoek gezet worden, dan wordt het nooit mainstream. En het gaat niet alleen om de techniek, ook om durf, daadkracht en discipline. Bedrijven die duurzaam opereren, presteren beter en maken meer winst. Ik wil duurzaamheid hèt exportproduct van Nederland maken.”

Het is niet dat de aandacht verslapt, maar wanneer het programma wordt vervolgd met een lezing over ‘Energie in de gebouwde omgeving’ door bouwkundehoogleraar Wim Schaefer, is er toch minder vibratie in de Paterskerk. Na een muzikaal intermezzo door het Arundo Kwintet is het tijd voor de uitreiking van het eredoctoraat. Hoogleraar David Harel bedankt voor de grote eer, zegt nog iets over de politieke strijd in zijn thuisland Israël en dan is het tijd voor een borrel in Pullman Cocagne. De zon schijnt. (NS)