/Voorpagina /Mensen /Nieuws /Opinie /Studentenleven /Achtergrond /English page /Ruis /Ranzigt /Colofon

/Faculteits Berichten /Vacatures /Mensa /Oude cursors /pdf formaat /TUE /Zoeken:

jaargang 42, 24 augustus 2000 Ruis

Bits In de Verenigde Staten preken dominees het al jaren: televisie is een in-strument des duivels. En helemaal ongelijk kun je ze niet geven. Je hoeft de powerknop maar in te duwen en je hoort de kogels al vliegen, een vrouw haar hoogtepunt bereiken of onschuldige kinderen huilen. De zeldzame momenten dat er ëhappy thoughtsí uitgezonden worden, blijken het kinderprogrammaís als de Teletubbies of Samson te zijn. Om te weten hoe goed of slecht het gesteld is met het tv-geweld zou je enkele dagen al turvend voor het toestel moeten doorbrengen. Aangezien de gemiddelde TUE-student of medewerker absoluut geen tijd heeft voor dergelijke zaken, gingen wij op zoek naar een Internetsite die ons deze tijd bespaart. En wat blijkt: de meest gewelddadige persoon die op onze televisie verschijnt, is niemand minder dan James Bond. In zijn volledige filmcarriËre heeft 007, dÈ vrouwenversierder bij uitstek, maar liefst 1206 tegenstanders van het leven beroofd. Vergeleken met hem zijn Arnold Schwarzenegger (511) en Sylvester Stallone (459) softies. Laat dit het bewijs zijn dat je niet gespierd en lelijk moet zijn om je tegenstander toch in het zand te doen bijten. De site waar dit allemaal overzichtelijk in schema wordt gebracht (http://infoweb.magi.com/~rhdf/scms/scms.html) staat onder meer vermeld in het lijstje van ¥Most Useless pages on the Internet¥. Toch valt er veel interessants te vinden, zo kun je bijvoorbeeld een gokje wagen op die acteur die volgens jou in de komende jaren nog veel slachtoffers zal maken. Een tip: Mel Gibson gaat het nog ver schoppen. Hij staat nu al boven de gepensioneerde Clint Eastwood (395) en heeft nog wel enkele films te gaan. Verder is er ook per filmgenre een indeling gemaakt van de meest gewelddadige films. Zo kun je onder het Science Fictiongenre vinden dat tot nu toe ¥Star Command¥ ruim aan kop staat met maar liefst 1200 doden. De Starwarstrilogie scoort matig. Luke Skywalker ontnam slechts 142 aliens het leven en staat daarmee op de negende plaats. Zelfs een film als de Matrix waar de kogels werkelijk in de rondte vliegen, is uiteindelijk niet zo gewelddadig. Slechts zestien keer wordt er een dodelijk schot gelost. Maar het feit dat er in een twee uur durende film zestien mensen sterven zegt wel iets over het geweld waar we aan blootgesteld worden. Maar echt wakker zullen we er niet van liggen. Toch...? Mocht je een reactie kwijtwillen over deze Bits of heb je in je favorietenlijstje een site staan die je hier besproken wil zien, mail dan naar ¥bitshotline@hotmail.com¥.

Liever een arme striptekenaar dan een rijke informaticus De 26-jarige HTS-er Koert Stavenuiter is de tekenaar van de nieuwe strip die de voorgaande cartoonheld van Cursor, Harmpje, gaat vervangen. De strip gaat over drie studenten die hun tijd doorbrengen studentenhuis. Cursor had een gesprekje met hem. Hoe zou jij de drie hoofdfiguren uit de cartoon kort omschrijven? ìHet zijn drie heel verschillende karakters. Het zijn twee jongens waarvan ÈÈn een slome duikelaar is en de ander meer een bal. Het meisje is echt zoín meiske dat de kerels wijst op hun ranzigheid en ze terechtwijst.î Foto: Bram Saeys Zijn de karakters identificeerbaar met mensen uit je eigen omgeving? ìNee, niet direct. Wel is het zo dat de cartoon zich afspeelt in een studentenhuis. Zelf woon ik in een studentenflat waar ik met achttien verschillende mensen leef. De situaties waarin de drie belanden, zijn dan ook wel gebasseerd op gebeurtenissen die ik zelf in de studentenflat heb meegemaakt. Maar het is niet zo dat de karakters uit mijn huisgenoten zijn ontstaan.î Heb je ëde drieí speciaal voor Cursor ontworpen? ìJa, eigenlijk wel. Ik hoop en denk ook wel dat de meeste studenten wel bekend zijn met de situaties en zich kunnen identificeren met de karakters.î Is striptekenen een hobby of ben je van plan er nog iets meer mee te gaan doen? ìIk heb vroeger heel veel getekend en als kind wilde ik niets liever dan striptekenaar worden. Tot mijn vijftiende jaar heb ik altijd heel veel getekend. Daarna heb ik er jarenlang niets meer aan gedaan tot december afgelopen jaar. Toen ben ik langzamerhand weer een beetje begonnen. Het vuurtje is toch altijd blijven branden en ik zou er ook echt wel iets meer mee willen gaan doen.î Waarom ben je er dan ¸berhaupt zo lang mee gestopt? ìIk ben op een gegeven moment Informatica aan de HTS gaan doen omdat ik toch wel het besef had dat ik met het tekenen van stripjes geen geld kon verdienen. Natuurlijk krabbelde ik altijd wel iets in een schrift maar niks ëechtsí. Ik weet wel dat ik liever een arme striptekenaar ben dan een rijke informaticus!î En in wie zín voetsporen zou je dan als striptekenaar willen treden? ìIk vind Hanco Kolk van ëGilles de Geusî erg goed en uiteraard Gerrit de Jager van ëfam. Doorzoní is een voorbeeld voor me. Maar als we gaan kijken naar wie mij ooit tot het tekenen van strips heeft bewogen dan is dat meneer Gleever van Oktoknopie! Heb ik me vroeger suf aan gelezen, echt geweldig!î

/AndrÈ Vianen Zeuren doe je als je je zit te ergeren aan situaties waar je niets aan kunt doen en die dusdanig onbelangrijk zijn dat je er geen tijd aan zou moeten besteden. In Nederland ben je op zoín moment gewoon een van de velen die zit te zeuren. Zo niet in het buitenland, daar heb je dan een culture-shock. Dit woord vat alle onnodige ergenissen samen als je in het buitenland bent. Hier in Thailand is dat dat je door de lokale bevolking als blanke man ìfarangî wordt genoemd. En het gewoon schaamteloos gebruiken als je naast hen staat en dus duidelijk merkt dat ze over jou aan het praten zijn. Een ander ding waar je je eigenlijk niet druk over moet maken, is de snelheid van het verkeer. Zoals de krant The Nation hier vermeldde, is de gemiddelde snelheid van het verkeer in en om Bangkok 24 km/u. Het is dan ook niet vreemd om je voor te stellen dat het soms meer dan een kwartier kost om een stoplicht te passeren. Iets wat wel degelijk irritatie oproept, is als je een bezoek brengt aan een nationaal park. Thai betalen daar 20 Bath om binnen te komen. Zo niet als je uit het buitenland komt want dan is de prijs opeens 200 Bath! Maar een van de raarste dingen was laatst in een museum waar je je schoenen uit moest doen, wat hier heel normaal is, en dat er aparte planken waren voor Thai en buitenlanders om deze op te zetten. Waarom mogen buitenlandse schoenen niet naast Thaise schoenen staan? Het wonen in een land is als het volgen van een studie, of zal ik dit maar andersom zeggen? Afijn, het belangrijkste is dat je constant met verschillende mensen wordt geconfronteerd die binnen hun eigen cultuur zitten. Ze gedragen zich zoals ze binnen hun eigen cultuur gewend zijn . Zo ook op het eiland midden in Eindhoven, de TUE. Het zal dan ook niet vreemd zijn dat aankomend jaar weer vele studenten en medewerkers zullen lijden aan de verschillende typen van de TUE-shock . Deze is ruwweg te verdelen in de volgende typen: Pre-Intro-Shock: Weinig voorkomend en heeft nauwlijks ernstige gevolgen . Alleen aangetroffen bij vrouwlijke eerstjaars studenten. Intro-Shock: Heeft zeer uiteenlopende kenmerken. Is vooral te herkennen aan een slaperige blik in de ogen. Zowel eerste- als ouderejaars zijn hier gevoelig voor. Vereniging-Shock: Treft slechts een selectieve groep. Als deze toeslaat, is het vaak zeer accuut en kan men in een maalstroom zijn meegenomen. Eerste-Week Shock: Veel voorkomend onder eerste-jaars studenten. Te herkenen aan een verwilderde blik in de ogen en het zich constant afvragen waarom dit helemaal niet lijkt op de Intro-week. Eerste-Maand- Shock: Weinig geconstateerd. Dit uit zich in het afvragen waar de docent in de collegezaal het over heeft. Wordt voornamelijk ondervonden door eerste- en ouderejaars studenten die terugkomen van een lang verblijf in het buitenland. Halfjaar-Shock: Deze is vrij gebruikelijk onder alle mensen op de TUE. Hier wordt geconstateerd dat slechts een kwart van het werk af is en dat het komende half jaar meer dan dubbel zo hard moet worden gewerkt om het resterende driekwart nog in te halen. Eindejaars-Shock: Ook zeer veel voorkomend. Deze treedt op vlak voor de zomer. Is het vervolg op de Halfjaar-Shock. Het is hier dat geconstateerd wordt dat de doelstellingen van de Halfjaar-Shock niet zijn gehaald. Afstudeer-Shock: Deze word geconstateerd bij vierde- en ouderejaars studenten. Dit type is zeer uiteenlopend en strekt zich uit van het zich realiseren dat jaargenoten gaan afstuderen tot en met het confronteerd worden met het zoeken naar een baan. De beste remedie tegen de TU/e-Shock is niet per definitie een avond in de AOR, maar kan soms wel verlichting bieden. Het omgaan met deze verschillende shocktoestanden is het als deel te beschouwen van een academische opleiding. Dus zeur zo veel je wilt, maar GA DOOR!