Eigenlijk heb ik best wel geluk. Als ik vanuit mijn bureau naar buiten kijk, zie ik een haven met zeilboten en vulkanische eilanden. Sinds september werk ik een paar maanden aan een project bij de University of Auckland, New Zealand.

Het project gaat over vliegschema’s van Air New Zealand. Ze doen hier al een aantal jaren onderzoek naar vliegschema’s zodat Air New Zealand geld kan besparen. Maar het is natuurlijk ook belangrijk om opgelopen vertragingen goed weg te werken. En dit is mijn deel. Met behulp van een door de faculteit zelfgemaakte flight simulator moet ik bepalen welke schema’s beter met vertragingen kunnen omgaan. Toen ik hoorde dat ze hier in Auckland dit soort onderzoek deden, was ik meteen verkocht. Vrij pittige wiskunde, maar toegepast op een logistiek probleem, waardoor het bij mijn richting binnen Werktuigbouwkunde past.

Omdat ik in het hartje van de stad woon, is voor mij echt alles dichtbij. De universiteit, winkels, eettentjes, alles is maar tien minuten lopen. Het studentenleven is hier ook volop vertegenwoordigd. Voor elke bezigheid is wel een studentenvereniging en de studenten zijn erg toegankelijk. Zo ben ik al een weekendje meegeweest met de studentenduikclub naar de Bay of Islands en ga ik nog met de tramping club een weekend hiken. Als je even genoeg hebt van de drukte van de stad, stap je op een zeilboot en ga je even uitwaaien op het water, of neem je de boot naar een onbewoond vulkanisch eiland.

Nieuw Zeeland heeft zo’n prachtige natuur dat ik me iedere keer weer afvraag waarom hier maar vier miljoen mensen wonen. Misschien is het ook maar goed dat dit land iets meer afgelegen ligt. Het is onvoorstelbaar mooi hoe de landschappen elkaar opvolgen als je door het land rijdt. Erg zonde om hier meer steden te gaan bouwen. En het heeft ook voordelen om erg afgelegen in de oceaan te liggen. Dit land trekt zich vrij weinig aan van het wereldnieuws en het gaat hier net allemaal een tikje rustiger. Alleen stoppen voor voetgangers, dat kennen ze hier niet. Maar ja, dat neem ik graag voor lief...

Stefan Forschelen, student Werktuigbouwkunde

Foto: