Zomer

Op de dag van het schrijven van deze column is officieel de zomer begonnen. Ik kijk vanuit mijn kamer naar buiten en al wat ik zie is grijze, natte zooi. Ik had enkele dagen geleden de was over de lijn gehangen, de dag erna kon ik de doorweekte theedoeken uit de tuin rapen. Dit schiet niet op, dacht ik, dus heb ik ze opnieuw gewassen en in ons huis opgehangen. Nu kwam ik er echter achter dat het in huis zo koud en vochtig is dat ze ook daar niet echt overtuigend droog werden. Gisteravond dus maar de verwarming aangezet.

Ik ben absoluut tegen het klagen over dingen die niet ‘echt’ belangrijk zijn, maar de laatste tijd begint de neiging wel groter te worden. De laatste drie treinritten werden verstoord door vertragingen, die nog erger werd door beroerde communicatie van de NS. Ik werd geïnformeerd over de invoering van het beroerd werkende OASE terwijl ik twee dagen daarna al twintig toetsen online moest hebben staan. En T-Mobile belde me op met de boodschap dat ik zwaar over mijn bundel was heengegaan, omdat je blijkbaar bij de specifieke bundel die ik gekozen had, geen minuten meeneemt naar de volgende maand. Succes met het uitpluizen van de onmogelijke factuur, hoor je ze denken.

Maar goed, het heeft natuurlijk geen zin om te klagen, je kunt je beter neerleggen bij zaken waar je niks aan kunt veranderen. Zoals de verachtende manier waarop politici ‘de burgers’ bejegenen, door mediatrainingen toe te passen die de eerlijkheid en oprechtheid totaal wegnemen. Of aan de alsmaar toenemende stroom van reclame, waardoor je tegenwoordig nog meer kennis hebt over de vermeende werking van anti-rimpelcrèmes dan de fysiologie van je huid zelf. Of aan de reality-achtige opzet van documentaires op Discovery, in plaats van een beetje diepgang…

Hopelijk komt acceptatievermogen met de jaren…

Erik Roebroek is student Werktuigbouwkunde