“Een nieuwe lente, een prima begin
voor een nieuwe vriend of een nieuwe vriendin”,

zingt Joop Visser. Hij zingt nog meer vrolijks over de lente: “lammetjes, vergeet-mij-nietjes, in de lindelaan.” Allemaal niks voor ons. Toch hoopt de TU/e ook op een prima begin. Maar helaas, ons jaar begint altijd in de herfst: de dagen worden kort, het gras wordt dor, de bladeren vallen van de bomen en de vogels zoeken een goed heenkomen; de fietslampen moeten
gerepareerd, de zuidwesters uit de mottenballen en de schaatsen uit het vet. Waarom beginnen wij niet in de lente?
In het dorp waar ik opgroeide, begon het schooljaar op 1 april. De dagen werden lang, het gras werd groen, er kwamen blaadjes aan de bomen en de vogels keerden terug. De truien gingen uit en er werd gehoepeld en geknikkerd: prima begin! Toen ik in de vierde klas zat, ging het mis: in het hele land werd de start van het schooljaar naar de herfst verschoven. Maar, ‘ieder nadeel heb ze voordeel’: ik zat zestien maanden in de vierde klas, waardoor ik nu nog steeds staartdelingen kan maken en 1/2 plus 1/6 uitrekenen (2/3).
Het is onduidelijk waarom de scholen tegenwoordig in de herfst beginnen en niet in januari of april. In Japan schijnen de scholen wél te beginnen in april: midden in de kersenbloesemtijd. Een prima begin! Ook in andere landen in Azië beginnen de scholen in april. Geen wonder dat de Aziaten ons de chips van het brood eten en bij onze wiskundetentamens de hoogste cijfers halen. Ook bij de Internationale Wiskunde Olympiade in Hanoi hebben ze hoge ogen gegooid, in hun eigen teams én in die van de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, zelfs in de teams van België en Australië. Komt allemaal door het beginnen in de lente.
Joop Visser besluit met,

“en als je de kans laat lopen,
zal het je spijten tot je dood.”

Onze kans: vanaf 2011 het academische jaar op 1 april laten beginnen.