Vanzelfsprekend besteedde hij een groot deel van het college aan het zelfportret van de jonge Rembrandt, afgebeeld als de lachende filosoof Democritus, dat vorig jaar 3,1 miljoen euro opbracht op een Engelse veiling. Omdat men aannam dat het bij dit schilderij handelde om het werk van een volgeling van Rembrandt, zette het veilinghuis in eerste instantie in op een bedrag van achthonderd pond. Van de Wetering vertelde hoe met name de signatuur RHL (Rembrandt Harmenszoon Leidensis) op het werk al een duidelijke indicatie is dat het hierbij een origineel werk van de Leidse meester betreft. “Het past uitstekend in de reeks monogrammen die Rembrandt in zijn jonge jaren gebruikte. Net als gewone jongeren nu nog doen, was hij zoekende naar een goede handtekening.”

Ook allerlei onderzoekstechnieken (röntgen, infrarood en strijklicht) die op het schilderij waren losgelaten, kwamen aan bod. Van de Wetering omschreef dat als kijken met het ‘gewapende oog’. “Van een vlekkenpartij die bij behandeling met infrarood licht zichtbaar werd, werd ik lichtelijk opgewonden”, vertelde hij. “Daarmee werden figuren en stukken architectuur zichtbaar, die kenmerkend zijn voor de stijl van Rembrandt uit die tijd.” Bij Van de Wetering bestaat er dan ook geen twijfel over de echtheid van het werk./.