spacer.png, 0 kB
Volg Cursor via Twitter Volg Cursor via Facebook Cursor RSS feed
spacer.png, 0 kB

spacer.png, 0 kB


Columnist:
Monique Hendriks

Cursor in PDF formaatCursor als PDF
PrintE-mail Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook
En hoe is het in Victoria?
2 oktober 2008 - Studenten van de TU/e gaan steeds vaker voor hun studie naar het buitenland. Voor stage of voor het verrichten van onderzoek, omdat het verplicht is of omdat ze het leuk vinden. Cursorlezers kunnen iedere week over de schouder van een TU/e-student in het buitenland meekijken.

De Kwakwaka’wakw waren de eerste bewoners van Vancouver Island, waarna de Engelsen het overnamen. En nu, ja nu woon ik (al is het maar voor drie maanden) op dit eiland dat ietsje kleiner is dan Nederland. Ik woon hier op de campus van de Universiteit van Victoria, in de hoofdstad van British Columbia. De beesten en de natuur zijn hier erg goed geïntegreerd. Er lopen letterlijk overal konijnen rond en eekhoorns zie ik ook regelmatig. Ik heb zelfs een aantal herten gezien op het campusterrein! Verder kun je hier walvissen kijken, wat naast beren kijken, surfen, totempalen, thank you zeggen, de salmon run en enorme bomen één van de topattracties van het eiland is. Voor het geval je dacht dat het alleen maar groen was; beton kennen ze hier net zo goed als in Eindhoven. Ze rijden hier minimaal in een dikke V6, meestal dus een V8. Al vinden ze van zichzelf allemaal dat ze heel erg goed aan de natuur denken door het splitsen van afval. Beetje hypocriet dus.

Maar goed, allemaal leuk en aardig, ik ben hier uiteindelijk voor mijn stage. Erg simpel gezegd komt het er op neer dat ik in zes graden van vrijheid een force feedback apparaat (google maar eens op Quanser 6 DOF Haptic) aan het verbeteren ben. Dit apparaat is gekoppeld aan een computer die een virtuele wereld op het scherm tovert. In de virtuele wereld moet je tegen dingen kunnen botsen en dit dan dus weer voelen, liefst een beetje natuurgetrouw. Ook is het wel fijn dat je voelt wanneer je virtuele arm niet meer verder kan bewegen, omdat het bereik nou eenmaal eindig is van zeg een robotarm. Momenteel werk ik echter nog aan het relatief simpele simulink model en de C-code die alles aan elkaar knopen. Al de exotische controllers kunnen daarna (hopelijk) geïmplementeerd worden.

Na dit alles ben ik van plan om de nickname van British Columbia maar eens te gaan beproeven. Het back country snowboarden moet namelijk fantastisch zijn. Verder ga ik één van de mooiste boottochten maken (volgens één of ander tijdschrift) en moeten de Rockies natuurlijk ook van iets dichterbij bekeken worden.

Cheers!

Erik Hijkoop, student Werktuigbouwkunde