23 oktober 2008 - “Dat komt omdat hier bijna niks gebeurt”, zei ik tegen een collega, die mijn stukjes in Cursor de laatste tijd wat saai vond. En zo is het: er gebeurt hier eigenlijk nooit wat. Er wordt natuurlijk wel gepromoveerd, meer dan honderd keer per jaar, en er zijn intree- en afscheidsredes, maar er is, om dat rotwoord maar eens te gebruiken, weinig ‘reuring’. De affaire Cabbolet was in zekere zin een uitkomst. De veni’s, vidi’s en vici’s worden, net als de overige subsidiemeevallers, pondspondsgewijs verdeeld over de universiteiten, en er wordt weinig gesproken van Nobelprijzen. Het vaste personeel heeft in elke categorie reden om zich koest te houden: sommigen hopen nog op bevordering, anderen behoren al tot het establishment. Het tijdelijke personeel hoopt -in stilte- op betere tijden.

En de studenten dan? Die hoorde je vroeger nog wel eens; er waren ooit stakingen en bezettingen, protesten tegen … ik ben vergeten wat. Dat is er allemaal niet meer. De studenten zijn ‘embedded’; ze mogen Tom van ’t Hek uitnodigen voor de jaaropening en ze mogen in een net pak over alles meepraten; je hoort daar weinig over. Kinderen zijn tegenwoordig vanaf de kleuterklas bezig met hun netwerk, hun cv en hun pensioen. Niks ‘Groots en meeslepend wil ik leven’. Ze wonen bij moeder thuis, met gratis kost en ‘bewassing’, hebben vaste verkering en ze zijn maar moeilijk over de grens te krijgen.

En Cursor dan, brengt die wat leven in de brouwerij? Niet echt; van het opschrift ‘onafhankelijk weekblad‘ is het woord ‘onafhankelijk’ geschrapt, en er is een strikte huisstijl. Drie recente koppen zeggen: ‘Rector benadrukt belang BSA’, ‘Vacaturestop bij Bouwkunde’ en ‘Nieuwe aanpak onderzoeksstimulering’; geen nieuws waar je hart sneller van gaat kloppen.

Is het dan buiten de TU/e beter? Ook niet, lijkt het; op andere universiteiten is het even saai: geen protest, geen bevordering, geen Nobelprijzen. En buiten de universiteiten? Ook daar de dood in de pot. Van Plasterk hadden sommigen hoge verwachtingen, maar ook hij is embedded geraakt, en je ziet hem steeds meer bij lintendoorknipactiviteiten, weliswaar met een kek hoedje, maar overigens geheel getemd.

Nederland is onder Balkenende IV tot op het bot vertrut: minder tabak, minder alcohol, minder seks en meer bidden. Om met Jules Deelder te spreken: ‘Geen klote, geen donder, geen reet’.

Het enige wat mensen nog interesseert zijn de voetbaluitslagen en de veiligheid van hun spaarcenten. De beuk erin!