spacer.png, 0 kB
Volg Cursor via Twitter Volg Cursor via Facebook Cursor RSS feed
spacer.png, 0 kB

spacer.png, 0 kB


Van doorligwonden is nog altijd niet goed bekend hoe ze ontstaan
Cursor in PDF formaatCursor als PDF
PrintE-mail Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

“Van doorligwonden is nog altijd niet goed bekend hoe ze ontstaan. Vroeger werd gedacht dat weefsels te weinig zuurstof kregen doordat de bloedvaten werden afgeknepen. Dat is waarschijnlijk maar een deel van het verhaal. Er zijn nog vier andere mechanismen bekend, die allemaal een rol kunnen spelen.” BMT-student Bastiaan van Nierop studeerde af op een onderzoek naar één van die mechanismen. Een onderzoeker in zijn vakgroep had al laten zien dat de diffusie van grote moleculen als hormonen afneemt wanneer het weefsel wordt samengedrukt. “Er komen dan minder van die moleculen vanuit de bloedvaten in het spierweefsel terecht. We wilden weten of de diffusie van kleinere moleculen als zuurstof en CO2 óók afneemt.”

Van Nierop gebruikte voor zijn experimenten geen zuurstof of CO2, maar water. “Dat is ongeveer even groot en heeft een praktisch voordeel: je kan de diffusie van water in een MRI-scanner meten.”

De student deed zijn eerste experimenten met gekweekt spierweefsel. Maar al snel bleek dat dit niet werkte. “Die cellen groei je in een gel. Het gekweekte weefsel bleek niet compact genoeg, waardoor je vooral diffusie in die gel meet. Bovendien was het contrast tussen het weefsel en de omgeving niet groot genoeg.” Hij laat MRI-opnamen zien van zijn preparaat - vaag grijs tegen een bijna even grijze achtergrond. “Dat was het dieptepunt. Hier konden we echt niet verder mee.” Hij stapte over op echt weefsel. “Ik heb mijn metingen uiteindelijk met ratten gedaan.” Van Nierop benadrukt dat hij geen doorligwonden bij de dieren heeft veroorzaakt. “We duwden alleen op een spier in hun bovenbeen en keken wat de invloed op de diffusie was.” Uit de opnamen bleek dat er geen verschil was tussen met en zonder druk. “Het samendrukken van spierweefsel is dus niet van invloed op de diffusie van kleinere moleculen.” Een negatief resultaat dus, maar dat vindt hij niet erg. “Je moet in de wetenschap ook dingen uitsluiten. We willen dit onderzoek ook zeker publiceren. Je wilt voorkomen dat anderen dubbel werk gaan doen, zeker omdat het onderzoek met proefdieren is. Onderzoek dat niet gepubliceerd is, is niet gedaan, heeft een begeleider van me ooit gezegd.”

Het afstuderen beviel Van Nierop goed. Hij is begonnen aan een promotieonderzoek, waarbij hij MRI wil inzetten voor de vroege detectie van hartfalen.

Tekst: Anouck Vrouwe
Fotomontage: Rien Meulman


Heeft u tips voor deze serie; mail ze dan naar cursor@tue.nl .