Vervolgens ontspint zich een gesprek: “Tju! Maar wat doet zo’n enorm ding hier dan ook op de parkeerplaats?” “Allez madam, u bent toch wel verzekerd met uw kindervoiture?” “U weet toch wat ze zeggen hè: Hoe langer de camion, hoe kleiner de bougie.” “Maar uw auto is nie het enige dat beschadigd is, zeg?”

Matty, een prachtige rol van Barbara Sarafian, is 41, moeder van drie kinderen en twaalf jaar getrouwd met Werner, tekenleraar met modern gecoiffeerd kapsel. Hij is er vandoor met ‘een jong dingske’, maar houdt Matty aan het lijntje en wil nog geen scheiding. Matty runt het gezin naast haar werk als lokettiste op het postkantoor. Ze verschilt hemelsbreed van de 29-jarige Johnny met zijn mouwloze shirt, zonnebril, baardje, wilde lokken en cowboylaarzen. Maar hij geeft de kids na het gesteggel wel een paar kermislolly’s die hij vervoert in zijn camion. Het moge duidelijk zijn: de twee krijgen een verhouding. Beiden blijken een ‘gedeukte ziel’ te hebben en zoeken elkaar op, Johnny als eerste.

Moscou
Matty woont in Moscou, een bestaande flatwijk in Gent en haar flat kijkt uit op de oprit van een snelweg. Daar vonden de opnames niet plaats, wel in de vergelijkbare buurt Ledenberg, waar co-scenarist en producent van Jean-Claude van Rijckeghem opgroeide. Het was opvallend dat er bij de opnames veel support was van de buurtbewoners van Ledenberg.

De dialogen, in Algemeen Beschaafd Gents, zijn doorspekt met droge humor en zijn levensecht, het is de poëzie van het alledaagse. ‘Aanrijding in Moscou’ is dan ook geen idealistisch sprookje of zware relatiefilm geworden, maar we volgen, met levensechte obstakels, Matty en Johnny op weg naar hun nieuwe leven.

Sarafian is een bekende Belgische actrice en cabaretière, onder meer van de satirische serie ‘Alles kan beter’. Ze draagt de rol van Matty, speelt de sterren van de hemel als levensechte moeder. Ze toont alle nuances en stemmingswisselingen die zo’n vrouw heeft: ze is strijdlustig en tegelijk kwetsbaar, twijfelt tussen verantwoordelijkheid voor het gezin en haar voorkeur voor Johnny boven haar man, tussen kordaatheid en twijfel.

Regisseur Van Rompaey is minder bekend. Hij deed eerst van alles op de set, klom op van degene die de koffie haalt tot regieassistent en maakte enkele korte, succesvolle maar meer experimentele films.

Chronologisch
Alles werd in chronologisch volgorde gefilmd, zeer ongebruikelijk in film. Maar regisseur Van Rompaey vond dat er al stemmingswisselingen genoeg in zaten en wilde het zijn acteurs zo gemakkelijker maken om in het verhaal mee te gaan. Alles is naturel en levensecht gefilmd, zonder speciale belichting; of het nu in Matty’s flat is, in Johnny’s vrachtwagencabine of in café Terminal. Dat levert alles bij elkaar een film op waarvan de VPRO gids schreef: ‘Een vermakelijk Vlaams opkikkertje, een aanstekelijk zonnig filmverhaal van twee herkansers in de liefde’. Bovendien ontving Van Rompaey een telefoontje uit Cannes op: hij werd uitgenodigd om de film in Cannes in de ‘Semaine de la Critique’ (de competitie voor jong talent) te komen draaien. En won er twee prijzen./.

Zwarte Doos 12, 17 en 18 februari.