5 februari 2009 - We zijn nummer één van de wereld! We’re number one in the world!

De zoekterm ‘number one’ levert 51 miljoen Google-hits op. De combinatie ‘Number one, Eindhoven’ geeft er 27.600, maar die gaan niet echt over Eindhoven. Onze nummer-één-status blijkt wel Cursornieuws, maar (nog) geen wereldnieuws.

Maar toch! We moeten wel ruim boven Leiden zijn geëindigd, anders had Van Raans Center de eerste plaats niet weggegeven. Jaren geleden ging dezelfde Van Raan de universiteiten langs met een computerprogramma dat ‘clusters’ in hun onderzoek kon opsporen. Ik denk dat de THE (TU/e) dat programma toen gekocht heeft. Je weet immers nooit hoe een koe een haas koopt, en het was niet duur.

Curieus, bij alle universiteiten waar ik kom, worden ze ergens kampioen in. Het begon in 1968 in Austin, Texas, waar het universiteitsvoetbalteam (American football) nummer één van de natie was. De ramen van de University Tower waren zo verlicht dat ze ’s avonds een grote 1 vormden. In mijn herinnering is die 1 het hele jaar blijven branden. De kreet waarmee het team, de Longhorns, werd aangemoedigd luidde: “Hook ‘em Horns’. Een longhorn -het team had een volwassen exemplaar als mascotte- is een buitengewoon onhandig rund, dat alleen in cowboyfilms bruikbaar is. Bij Johnsons Farm, nabij Austin, lopen er een paar voor de sier.

Tien jaar later werkte ik een semester aan de Johns Hopkins Universiteit in Baltimore, waar de plaatselijke honkbalploeg, de Orioles, kampioen werd van de Eastern Division. De Baltimore Oriole is een kleurrijk vogeltje, ‘State Bird’ van de staat Maryland. Het team werd liefkozend ‘the Birds’ genoemd - ik heb er nog een 45-toerenplaatje van. In de World Series werd verloren van de Pittsburgh Pirates. Ik zag de ‘decider’ op de tv, terwijl mijn meegereisde promovendus in een belendend zaaltje onderricht gaf in volksdansen (!). Dat heeft de Birds geen goed gedaan.

In Rochester, NY, waar ik een paar keer te gast was, wordt lacrosse gespeeld, een van de indianen geërfde sport, die buiten het Noordoosten van de VS onbekend is en waarbij een harde bal met een soort visnetje wordt weggezwiept. Een vrouwenteam is daar kampioen geworden.

En nu dit weer! Mijn universiteit is nummer één in het percentage van de publicaties die in samenwerking met de industrie zijn ontstaan. Dit werd gevierd door het uitdelen door het CvB van petitfours (door miesmachers in de kantine ‘hele vieze koekjes’ genoemd) met ‘nr. 1’ erop.

Een kniesoor zou op deze prestatie van alles kunnen afdingen. Zo eentje ben ik niet.