12 maart 2009 -
Wie met Alfons Bruekers praat, ontmoet een bevlogen directeur bedrijfsvoering bij de faculteit Werktuigbouwkunde. Hij vertelt minstens even enthousiast over zijn grote hobby’s, de geschiedschrijving en archeologie van Midden-Limburg. “Als je de alfa- en bètakant van jezelf regelmatig afwisselt, kun je goed resetten: even afstand nemen om daarna weer met een frisse blik naar het werk te kijken.”
Bruekers (1961, Nederweert) studeerde in 1986 af aan de TU/e-faculteit Elektrotechniek en werkte daarna bij Océ. Eerst als elektrotechnisch ontwerper, daarna zo’n tien jaar als projectleider van nieuwe copiers en printers en sinds 2000 als afdelingshoofd voor elektronica- en embedded softwareontwikkeling. In 2007 werd hij hier directeur bedrijfsvoering. Bruekers: “Mijn collega’s verklaarden me voor gek: word je ambtenaar? Inhoudelijk was het geen grote overstap. Maar de TU/e is wel een andere organisatie, vooral de besluitvorming is anders en gaat langzamer. Gelukkig word ik bijgestaan door een fantastische secretaresse. Je hebt hier te maken met veel intelligente, maar ook eigenwijze mensen, die niet altijd makkelijk te overtuigen zijn. Je moet goed luisteren naar wat ze zeggen, maar vooral ook naar wat ze níet zeggen. Als directeur bedrijfsvoering moet je geen vakinhoudelijke discussies met ze aangaan. Ik blijf vanuit bedrijfsvoeringoptiek wel zeggen wat ik vind, dat geeft feedback en daar kan ik verder mee. Verder maken we samen afspraken, zonder star of bureaucratisch te zijn.”
Bruekers ziet zijn taak als het creëren van meerwaarde zonder op te vallen: “Soms lijkt het wel of medewerkers alleen het TU/e-logo delen en verder individualistisch, maar heel gedreven, hun eigen werk doen. Daar wil ik ze bij ondersteunen door betere financiën, contracten, huisvesting, personeelsbeleid en werkomstandigheden te regelen, aanhakend bij de strategie van de faculteit. Bedrijfsvoering is geen doel op zich, maar een middel om het primaire proces, onderzoek en onderwijs, beter te laten functioneren. Dat vereist iemand die luistert en meedenkt, niet iemand die directeurtje speelt.”
De faculteit is sinds de laatste visitatie de beste faculteit werktuigbouwkunde van de drie TU’s en de bedrijfsvoering volgt in de slipstream. “We krijgen jaarlijks meer studenten, ook het aantal wetenschappers neemt toe, terwijl het gebouw veel te klein is. Ik heb er met het CvB en Dienst Huisvesting voor gezorgd dat we dit jaar met de verbouwing kunnen beginnen, aannemende dat het CvB binnenkort de hamerslag maakt. Dan pakken we meteen de grijze en sombere uitstraling van het gebouw aan. Dat doen we samen met BMT, waar we een goede synergie mee hebben.”
Een ander probleem is de ongunstige verhouding student/wetenschapper. Wereldwijd is die 1 op 14, bij Werktuigbouwkunde nu 1 op 17 en Bruekers verwacht dat dit 1 op 21 wordt door groei van het aantal studenten. Wat betekent dat wetenschappers minder onderzoek doen dan ze willen. Verder is hij bezig met loopbaanontwikkeling van medewerkers, want dat is, zo stelt hij, goed voor hen én de faculteit.
Bruekers komt uit een ‘technisch nest’: zijn broers studeerden hier werktuigbouwkunde en chemie, zijn zus informatica. Zijn vader en grootvader waren allebei werktuigbouwkundigen. “Aan de keukentafel ging het vaak over techniek. Maar ik interesseer me ook voor kunst, geschiedenis en schrijven, dus ik heb mijn alfa- en bètakant ontwikkeld. Ik ben uit zakelijke overwegingen Elektrotechniek gaan studeren. In mijn vrije tijd is er ruimte voor mijn alfakant, met name de archeologie en geschiedenis van Weert en omgeving. Naast de passie voor mijn vrouw en kinderen natuurlijk.”
Hij schrijft in populair-wetenschappelijke tijdschriften als De Maasgouw over mentaliteits- en economische geschiedenis: over zeetochten die inwoners van Nederweert maakten naar Nova Zembla. Hij schrijft recensies en heeft een zestal boeken op zijn naam staan.
Bruekers: “Die twee kanten van me zijn één keer perfect bij elkaar gekomen, toen ik afstudeerde bij prof. Eijkhoff: ‘Hoe kun je moderne meetmethoden uit de meet- en regeltechniek toepassen bij archeologisch onderzoek?’. Aan de TU/e zag ik ook zo’n mooie combinatie van kunst en wetenschap in de Dorgelozaal: het Alfabet van architect Dom Hans van der Laan. Hij ontwierp dit lettertype, dat in steen is uitgehakt door monniken van zijn abdij.”/.
Interview/Alfons Bruekersdoor Gerard Verhoogt Foto/Bart van Overbeeke
Cursor als PDF
