Waarom zou je 55.000 waterballonnen willen gooien? Ik heb erover nagedacht, maar ik kan niks bedenken. Spontaan een gevecht beginnen met, laten we zeggen, 20 waterballonnen, dat kan leuk zijn. Of misschien georganiseerd, als introactiviteit met, zeg, 200 ballonnen. Maar 55.000? Toch dacht de organisatie van de Europese Week (EWE) hier anders over. Ze wilde namelijk een wereldrecord. Het lijkt wel of het in de mode is onder Eindhovense studenten om recordpogingen te doen. Het begon vorig jaar met het vuurspuwen door Intermate. Maar in tegenstelling tot Intermate is de EWE iets cruciaals vergeten, namelijk dat een recordpoging beter moet zijn dan het huidige record. Bij waterballonnen gooien lijkt me dit een vrij eenvoudige rekensom. Je koopt de ballonnen, vult ze en dan begint de recordpoging. Het wereldrecord waterballonnen gooien staat op 58.000 ballonnen, maar om de een of andere reden heeft de organisatie maar 55.000 ballonnen gevuld. Een recordpoging mag je het dus eigenlijk niet eens noemen. Wat overblijft, is het gooien van 55.000 ballonnen zonder reden. Cursor 32 schreef dat de actie toch geslaagd was want internationale studenten zijn dichter bij elkaar gebracht. Het werd zelfs een van de hoogtepunten van de week genoemd. Dat is wel erg braaf geformuleerd. Eigenlijk is de recordpoging totaal mislukt en dat kan alleen maar te wijten zijn aan een slechte organisatie. De organisatie van de EWE heeft er trouwens sowieso een handje van gehad om zaken te regelen en daarbij cruciale details te vergeten. Zo kon de openingsspreker niet aanwezig zijn - vrij cruciaal zou ik zeggen - en werd een opgenomen boodschap afgespeeld. Maar het kan nog erger. Nog knulliger dan recordpoging van de EWE is de recordpoging van Gewis. Zij organiseerde een recordborrel, maar het was zelfs niet eens duidelijk welk record ze precies wilden verbreken.

Bram van Gessel, student Technische Natuurkunde