Chinese Fever

Op studiereis met Industria: China, here we come! Nog voordat we goed en wel geland zijn op Beijing Airport, stappen vier inspecteurs in astronautenpakken het vliegtuig binnen. Gewapend met infrarood temperatuur-meters en serieuze gezichten worden alle passagiers gecheckt op verhoging. Eenmaal in de terminal aangekomen, is het al weinig anders, mondkapjes alom. Niet het overlijden van de King of Pop, maar de Mexicaanse griep zorgt voor deze nieuwe rage. Azië is in de ban van de Mexicaanse griep en dat merken we. Elke douaneovergang een gezondheidsverklaring in drievoud, elke openbare gelegenheid een bevestiging dat je lichaams-temperatuur nog steeds 37 graden Celsius is.
Ach, typisch Azië, daar weten ze elke ziekte te overdrijven, toch? Of is het juist typisch Nederlands om je veel te weinig zorgen te maken? Na mijn eerste week in China maak ik me in ieder geval nog weinig zorgen. Dat komt wel in het geval dat familieleden of vrienden besmet raken, houd ik mezelf voor. Nieuws over de eerste Nederlandse slachtoffers, TU/e-mailings over voorzorgsmaatregelen; het blijft allemaal een ver-van-mijn-bed-show.

Vijf weken later, daags voor de terugtocht naar Nederland, ben ik toch besmet geraakt. Niet met Influenza A (h1n1), wel met paranoia. Dagelijks hordes mensen bang zien zijn, geeft toch de illusie dat je maar beter kunt uitkijken. De laatste gezondheidverklaring die ik voor vertrek moet ondertekenen, voelt als een opluchting. De vlucht en aankomst in Nederland al helemaal: geen temperatuurcheck en niemand met een mondkapje. Inmiddels maak ik me meer zorgen om de nep Samsonite-koffer die ik bij me heb. Zou dat problemen opleveren bij de douane? Veilig weet ik mijn bagage door ‘Nothing to Declare’ te loodsen. Yes, eindelijk terug in het nuchtere Nederland. Niks meer om me zorgen over te maken!

Pieter Mooren is student Technische Bedrijfskunde