Het zal even wennen zijn voor Nico van de Ven (Veghel, 1945) om na zo’n lange tijd het stramien te moeten doorbreken. Toch is hij niet bang dat na zijn pensionering de verveling zal toeslaan. Integendeel: “Ik heb nu meer tijd voor mijn andere werkzaamheden. Ik hoor bij het gilde in Heeswijk en ook archiveren, een grote hobby van me, neemt behoorlijk wat tijd in beslag. Ik zal natuurlijk wel mijn collega’s aan de TU/e gaan missen en de vele sociale contacten, want ik kende zowat iedereen. Nu ik pedel word, kan ik zo nu en dan nog eens bij mensen binnenlopen om ‘hallo’ te zeggen en dat is prettig. Tegelijkertijd is het een logische stap voor mij, omdat de functie wel wat weg heeft van die bij het gilde, waarbinnen orde en discipline ook een belangrijke plaats innemen.”

In 1966 werd Van de Ven medewerker Reproductie en Fotografische Dienst bij de TU/e, die destijds nog de Technische Hogeschool (TH) heette. Hier werden onder andere de tekeningen afgedrukt voor de architecten die aan het bouwen waren op het universiteitsterrein. Ook het blad ‘TH berichten’, de voorloper van Cursor, werd er gedrukt. Na zeven jaar kreeg hij een administratieve functie bij de Centrale Technische Dienst en was hij daarnaast verantwoordelijk voor het inventariseren van oude en kapotte apparatuur die werd afgevoerd en geveild. “Mijn werk is altijd heel gevarieerd geweest, geen dag was hetzelfde. Ik had een ondersteunende functie en was overal inzetbaar. Ik heb me altijd met veel plezier dienstbaar opgesteld voor iedereen die een beroep op me deed. Ik kon met veel mensen overweg, had overal vrienden en kende de TU/e op mijn duimpje. Leuker werk kan ik me niet indenken.”

In maart 1991, een maand na zijn vijfentwintigjarig jubileum, volgde een droevige periode. De auto waarin hij en een collega vanuit het werk naar huis reden, kwam terecht onder een touringcar. Zijn collega was op slag dood en Van de Ven was levensgevaarlijk gewond. Na verschillende operaties en een half jaar revalidatie liep ook zijn huwelijk na drieëntwintig jaar op de klippen. “Alles kwam tegelijk. Het was een moeilijke tijd, maar ik moest verder en ben vrij snel daarna weer gaan werken. Misschien iets te snel, denk ik achteraf. Ik kwam weer op de reproductieafdeling terecht, omdat een reproshop werd opgericht in het Hoofdgebouw. Daar heb ik vijf jaar gewerkt, maar ik zat er niet helemaal op mijn plek. Het beleid binnen de TU/e veranderde met de komst van nieuwe werknemers. Voorheen was het altijd ‘ouwe jongens krentenbrood’. De werkstructuur was losser en gemakkelijker en nu werd alles ineens veel zakelijker. Ik had daar moeite mee en had bovendien nog altijd last van de scheiding en het ongeluk.”
Van de Ven zat daarop een tijdje ziek thuis. Bij zijn terugkeer in 1997 ging hij aan de slag bij het IPO (Instituut voor Perceptie Onderzoek, het huidige Center for User-System Interaction). Daar bleef hij tot 26 augustus van dit jaar.
Inmiddels is hij hertrouwd en op 21 september nam hij afscheid van de TU/e. “Het was een groots feest. Er waren zo’n tachtig mensen en ook het gilde was er, speciaal uitgedost in tenue. Heel bijzonder. Ik kan er met veel vreugde en plezier op terugkijken, net als op mijn werk hier. Tegelijkertijd kijk ik vooruit, want nu begint er een nieuwe fase in mijn leven - een fase waarvan de TU/e gelukkig ook nog deel blijft uitmaken. Wanneer ik officieel begin als pedel is nog niet helemaal duidelijk, maar ik vind het prachtig dat ik nu alvast een keer kan oefenen tijdens de diploma-uitreiking op 8 oktober. Degenen die nu afstuderen, heb ik tijdens mijn werkzaamheden bij het IPO van dichtbij meegemaakt, dus dat maakt deze gebeurtenis zowel voor hen als voor mij extra afscheid en tevens een nieuw begin. Ik heb er zin in.”/.