10 juni 2010 -
Sommige geleerden zijn hoogleraar, sommigen zijn academielid (KNAW), enkelen zijn dat dubbel: academiehoogleraar. Er worden jaarlijks vier à vijf academiehoogleraren benoemd voor een periode van vijf jaar. Veel academiehoogleraren hebben een bètasignatuur, maar de mooiste wetenschap die aan de orde komt, is narratologie, verteltheorie. De TU/e heeft twee academiehoogleraren (gehad): Van Santen en Huiskes, over wie natuurlijk geen kwaad woord.
Ik heb trouwens voor niemand een kwaad woord, met uitzondering van professor Martijn Katan, academiehoogleraar voedingsleer. Hij vertoont een uiterlijke gelijkenis met André Rieu en een professionele gelijkenis met Sonja Bakker. Er zijn tweeduizend websites met de trefwoordencombinatie Sonja Bakker, Martijn Katan.
Sonja verdiende miljoenen met haar boek ‘Bereik je ideale gewicht’, ze schreef columns voor het Haarlems Dagblad en De Gooi-en Eemlander en ze gaf tv-praatjes op SBS6. Martijn heeft tienduizenden exemplaren verkocht van zijn boek ‘Wat is nu gezond’, hij schrijft columns in NRC en Volkskrant en hij geeft wekelijkse radiopraatjes voor BNR. Dat is een flinke lijst betaalde nevenactiviteiten voor iemand die benoemd is om zich ‘naar eigen inzicht’ bezig te houden met wetenschappelijk onderzoek en onderwijs.
Professor Katan heeft overal verstand van. Hij werd onlangs over een column aangevallen door twee evolutiedeskundigen, maar in het ‘naschrift’ heeft de auteur altijd het laatste woord.
Wat mij op het spoor van Martijn Katan zette, was een recente column in de wetenschapsbijlage van NRC Handelsblad, onder de titel ‘Overheersende toevalstreffers’. In de inleiding staat: “De meest gebruikte statistische methode is de t-toets”. Dat is zelfs in de voedingsleer niet waar: de t-toets is een simpele, heel beperkt bruikbare methode. Volgens statisticus Len Stefanski (NCSU): “Regression analysis is the most used statistical method for understanding scientific data”. Katan vervolgt met een warrig betoog over een niet nader verklaard ‘probleem van de kansrekening’ en over statistische significantie. Het verhaal mondt uit in de defaitistische conclusie: “het is goed dat u weet hoe weinig statistisch significant betekent”.
Martijn weet alles, en beter. In een eerdere column schrijft hij dat hij een beetje Hebreeuws kan lezen en hij onthult dat de verwijzing naar de maagdelijkheid van Maria in Jesaja 7 op een vertaalfout berust; dat was al bekend bij Erasmus.
Ik ken ook een beetje Hebreeuws: ‘In den beginne was het al beresjit’. Zou ik nog academiehoogleraar kunnen worden?
Cursor als PDF
