Met de term fietsenmaker doe je Richard van der Vleut ruimschoots te kort. De 52-jarige Veldhovenaar kun je beter omschrijven als creatief ondernemer. Iemand die overal wel een markt ontdekt. En is die er niet, dan verzint hij hem zelf. Een mavo-leerling die voor zijn veertigste levensjaar al binnen was. Begonnen als glazenwasser en verworden tot eigenaar van schoonmaakbedrijf Van der Vleut. Acht bv’s en 650 man personeel. In 1996 in één klap verkocht aan Duitsers. “Ik had gezworen dat ik nooit meer zou werken, maar mijn vrouw werd na twee jaar helemaal gek van me.”

Hij kocht zich in bij United Bicycles als directeur van de verkoopafdeling. Leverde het goedkope segment fietsen aan Neckermann, Wehkamp, Makro en Aldi. “Een order van 14.000 fietsen was heel normaal. En die moesten binnen twee dagen bij 350 filialen staan. Kwestie van vervoersbedrijven inhuren. Dan was er in heel Brabant geen oplegger meer te krijgen.”

Uit onvrede over het beleid vertrok hij weer even snel in 2004. Om zich op het volgende project te storten. Nou ja. “Alles loopt een beetje door elkaar heen”, bekent hij. Met Exhibition Recycling vond hij een nieuwe kip met de gouden eieren. “Een onderneming met alleen maar debiteuren. We kochten complete stands op tegen stortprijs. Een gat in de markt, want bedrijven zaten na afloop van een beurs met nutteloze spullen. In één jaar haalde ik duizend ton uit de markt waarvan maar 25 ton, vooral spaanplaat, naar de vuilverbrander in Duitsland ging. De rest, koelkasten, verlichting en zo, verkochten we weer door.”

Anderhalf jaar verder moest hij sluiten omdat de benodigde vergunningen uitbleven. Intussen was hij met zijn broer alweer een onderhoudsbedrijf begonnen voor klein onroerend goed. En kwam hij uit de startblokken met een van de eerste uitzendbureaus voor studenten, Job Experience. “Waarom zou je goed opgeleide studenten vakken laten vullen? Wij hebben ze weggezet bij ict-bedrijven, daar zijn ze waardevoller.” Zozeer, dat de bedrijven ze zelf in loondienst namen. Exit uitzendbureau. Ach, Van der Vleut kan er wel om lachen. Zoals hij voortdurend zijn eigen bezigheden relativeert. “Creativiteit is de sleutel tot het succes. Ik zie oplossingen, geen problemen.”

Geen loze kreet. Jarenlang ruimde hij met een zelfbedachte giga-stofzuiger het festivalterrein van Dynamo Open Air op. Vanuit het buitenland kwamen ze kijken naar zijn vinding.

Van der Vleut barst van de ideeën. Zijn laatste kindje: fietsen repareren aan de TU/e. Het kwam zomaar opborrelen tijdens een kroegpraatje met Johan Franssen van Dienst Huisvesting. Wat gebeurt er eigenlijk met die witte TU/e-fietsen als ze stuk gaan? Waar moeten die studenten heen? Bij hem in Veldhoven wonen 40.000 mensen en zijn er tien goedlopende fietsenwinkels. Met bijna 10.000 man op de campus zou dat toch ook kunnen lukken? “Johan werd helemaal enthousiast en heeft daarna alles in het werk gesteld om het te realiseren. Zonder hem zou ik hier nu niet zitten.”

Een kleine opslagloods vlakbij kinderdagverblijf De TUimelaar werd vrijgemaakt en Van der Vleut heeft er in augustus zijn ziel en zaligheid in gelegd. “Ik ben een ondernemer die met zijn handjes werkt. Daarom was het ook mijn beste besluit om destijds het schoonmaakbedrijf te verkopen. Ik zat achter een bureau, zag mijn eigen personeel niet, wist niet eens meer wie mijn klanten waren.”

Nu zit hij op een houten tuinstoel en overziet zijn eigen kleine koninkrijk. Een stapel pallets als tafel, plastic koffiebekertjes, een sjekkie in de mondhoek en een vrolijke grijns. Nee, die oude Mercedes is geleend van zijn zoon. Zelf rijdt hij liever op zijn roze scooter. Geluk in al zijn eenvoud. Van der Vleut slaapt vier uur per etmaal. Ergens rond vier uur in de nacht staat hij op voor zijn hobby: werken. Heerlijk sleutelen, dingen repareren. Dat vindt hij ontspannend. Stress? “Die ken ik niet. Met een glimlach werk je beter dan met een chagrijnige kop.”